“Conservatief Europa stelt dit voor als een keuze. Nochtans is dat geen keuze”, zegt Vlaams volksvertegenwoordiger Ludwig Vandenhove.

“Voor het echt aanpakken van het klimaatprobleem moet de Europese Green Deal - lees de vergroening van de landbouw - doorgaan.
Het was al moeilijk om de Green Deal in de praktijk te realiseren. Maar met de oorlog van Rusland tegen Oekraïne wordt dat nog een stuk erger.

Wereldwijd is de landbouw afhankelijk van Oekraïne en Rusland voor heel wat ‘materialen’: kunstmest, zaaizaden, veevoeder en brandstof.
Als landbouwers niet aan betaalbare grondstoffen geraken, dreigt er te weinig oogst met prijsstijgingen tot gevolg en hongersnood in de armste landen.

Zo gaat dat in de (internationale) politiek.
Bepaalde gebeurtenissen, zoals nu de oorlog, bepalen ineens sterk de politieke agenda. Vandaar dat het gegeven van voedselzekerheid nu plots een belangrijk thema wordt.
Diegenen, die zich er anders weinig of geen zorgen om maken, vinden het nu belangrijk.

De landbouwlobby en de agro-industrie, die zich sowieso verzetten tegen de vergroening van de landbouw, grijpen nu hun kans om het te hebben over de noodzakelijke strategische onafhankelijkheid van Europa.
Nu zien ze de bord-tot-boer strategie helemaal niet meer zitten.
Samen met de conservatieve politici, zien de landbouworganisaties in de huidige crisissituatie de bevestiging dat we net nog meer moeten inzetten op de intensifiëring van de landbouw, waardoor de opbrengst per hectare verhoogd wordt.

Er worden niet enkel de traditionele argumenten aangedragen, maar tevens wetenschappelijke studies dat de landbouw moet verder doen op de traditionele manier.
Blijkbaar is er ineens geen sprake meer van milieu- en/of klimaatproblemen, de stikstofproblematiek, overbemesting, vervuiling van waterlopen, de problematiek van pesticiden, etc.

Uiteraard moeten we er alles aan doen dat we niet met voedselschaarste geconfronteerd worden, maar voorstanders van een terecht ander landbouwbeleid worden nu enkel hiermee nu om de oren geslagen.
Andere argumenten pro en contra zijn blijkbaar niet meer belangrijk.
Op die manier is het moeilijk om een ernstig maatschappelijk en politiek debat te voeren.
Voor sommigen is zelfs het acuut stikstofprobleem van enkele weken geleden ineens verdwenen.

Er is nochtans geen keuze!

De uitdading is én een andere landbouw én ervoor zorgen dat er voldoende voedselproductie is.
Kan dat? Is dat realistisch? Ja.

De klimaatverandering en het stoppen van de biodiversiteit in combinatie met voedselzekerheid vormen de echte uitdaging. De landbouwer zal zich hiervoor moeten aanpassen, maar eveneens de consument. Een andere landbouw betekent immers ook dat we sommige eetgewoonten zullen moeten wijzigen.

Met een vergroening van de landbouw zullen we genoeg voedsel kunnen produceren, maar dan moeten er fundamentele ingrepen gebeuren.
De grote voedselverspilling moet aangepakt worden en het grote areaal dat nu bestemd is voor biobrandstoffen en veevoeder moet sterk verminderd worden en moet vervangen worden door alternatieve producten en stoffen. Bovendien moet het voedsel, net zoals de globale welvaart in de wereld, eerlijker verdeeld worden: er is genoeg voedsel voor iedereen in de wereld.

De bevolking mag toch verwachten van politici dat ze op (ietwat) langere termijn denken.
Iets meer dan een maand oorlog is voldoende voor sommigen om over te schakelen op louter korte termijn denken.

Geen goede zaak, in feite ‘gebruiken’ ze de oorlog om hun ‘grote gelijk’ te halen.” (1)

• (1) ’Hoe de oorlog de agro-industrie munitie geeft tegen de vergroening’, De Standaard, zaterdag 9 en zondag 10 april 2022.
   
• Zie onder andere ook ‘Oekraïne en de gevolgen voor de landbouw: het vervolg’ van vrijdag 1 april 2022 op deze website.   
   
• Foto: Shutterstock.com.