Ik begrijp de vakbonden perfect dat ze nu al actie voeren tegen eventuele maatregelen van de toekomstige regering, die de koopkracht van arbeiders/werknemers zouden aantasten.

Het is bijvoorbeeld wraakroepend vast te stellen dat door het inschakelen van dure advocaten, experts en fiscalisten het in april van dit jaar moeizaam bereikte compromis over het opheffen van het bankgeheim dreigt vernietigd te worden door het grondwettelijk hof.
Toen het federaal parlement de wet in april goedkeurde, was het de bedoeling de fiscus de mogelijkheid te bieden een 10.000-tal bankrekeningen van belastingplichtigen in te kijken.
De jaarlijkse opbrengst werd geraamd op 250 miljoen EUR.
Het politiek akkoord was een wankel evenwicht met de uitbreiding van de minnelijke schikking in strafzaken. Met andere woorden, de parketten zouden op elk ogenblik een deal kunnen sluiten met de verdachten, ook tijdens het proces, om zo de fraudeurs toe te laten een veroordeling af te kopen, zodat de schatkist sneller het geld had.

En nog meer recent nieuws: uittredend minister van Financiën Didier Reynders fluit de belastingsadministratie terug over een rondzendbrief van eind 2010 aan bedrijven, die de door hen toegekende voordelen van alle aard, zoals bedrijfswagens of mobiele telefonie, niet correct of niet tijdig hadden aangegeven.

Charles Michel, voorzitter van de Mouvement Réformateur (MR), is tijdens de regeringsonderhandelingen zelf komen aandraven met een voorstel om zwart geld wit te kunnen wassen, de zogeheten fiscale amnestie.
Wat gaan we nog krijgen?

En daar maar zeggen, vooral de werkgeversorganisaties en de rechtse, conservatieve politieke middens, dat de vakbonden en de arbeiders/werknemers onverantwoordelijk gedrag vertonen, ook op een ogenblik dat ze elke dag horen nog meer te moeten opdraaien voor de precies wel onverantwoorde risico’s, die banken genomen hebben.

Arbeiders/werknemers zijn nog veel te braaf!