Stikstof: geeft Nederland het (goede) voorbeeld?

De stikstofproblematiek is opnieuw zeer actueel in Nederland met de aanslepende regeringsvorming.
Verplichte onteigeningen van landbouwbedrijven zijn opnieuw aan de orde en zijn zelfs actueler dan ooit.

Zal het in Vlaanderen ook zover komen?
Is in Vlaanderen de tijd van vrijwillige inspanningen ook niet voorbij?
Het zijn vragen, die Vlaams volksvertegenwoordiger Ludwig Vandenhove, die voor VOORUIT effectief lid is van de Commissie voor Landbouw, Visserij en Plattelandsbeleid in het Vlaams parlement, zich stelt.

Er zal toch iets moeten gebeuren. Het gaat immers over onze leefomgeving en onze volksgezondheid. Bovendien kan het net de aanzet zijn om tot een ander landbouwmodel te komen.
Ik vrees dat het enkel met vrijwillige maatregelen niet zal gaan
”, aldus Ludwig Vandenhove.
“Natuurlijk gaan zulke verplichte onteigeningen veel geld kosten, dat is niet anders. Het is immers logisch dat landbouwers en/of ondernemers, die hun activiteiten moeten afbouwen en/of stopzetten financieel gecompenseerd worden.
Voor Nederland wordt er nu gesproken over om en bij de 17 miljard euro. (1)

Vlaanderen kent een gelijkaardige stikstofproblematiek als Nederland zij het in iets mindere mate.
Ik heb het afgelopen parlementaire jaar hier al eens aan vraag over gesteld aan Viceminister-president van de Vlaamse Regering en Vlaams minister van Economie, Innovatie, Werk, Sociale economie en Landbouw Hilde Crevits, maar haar antwoord was “Vlaanderen is Nederland niet”. (2)

Het stikstofdossier is zo één van de dossiers, die jaren vooruitgeschoven zijn - op de lange baan - in de Vlaamse politiek. Maar daarmee is het probleem nu acuter dan ooit.

Ik begrijp de landbouwers en de landbouworganisaties als ze zeggen dat alle maatschappelijke en bedrijfssectoren in verhouding zullen moeten bijdragen aan oplossingen tot de stikstof, die ze voortbrengen.
Ik ben het daar zelfs mee eens. Er wordt dan onder andere gedacht aan bepaalde sectoren binnen het bedrijfsleven en de industrie, aan de bouw- en wegenbouwsector, aan het verkeer en aan het mobiliteitsgegeven. Ook VOORUIT pleit voor zulke globale aanpak. Maar de belangrijke rol en verantwoordelijkheid van de landbouwsector hierin kan niet ontkend worden.

Het is een moeilijke en complexe problematiek, maar ik denk inderdaad dat Nederland hier het goede voorbeeld geeft voor Vlaanderen.
Natuurlijk moeten we blijven rekenen op mogelijke technologieën en innovaties, die de stokstofuitstoot van de veeteelt zouden kunnen doen dalen. Maar denken dat dit alles zou kunnen oplossen, is nog al naïef.

En wat met de grensgebieden?
Als Nederland strenge maatregelen neemt en Vlaanderen volgt niet, lopen wij het risico dat Nederlandse ondernemers hun activiteiten gaan verplaatsen naar Vlaamse grensgemeenten.

Waar wacht de Vlaamse regering op om met een globaal voorstel en een bepaalde timing te komen?
Langer uitstellen, maakt de zaak enkel maar erger.
Vlaams minister van Justitie en Handhaving, Omgeving, Energie en Toerisme Zuhal Demir heeft maatregelen voor het najaar aangekondigd.
Ik ben benieuwd. Zo dreigt het, zoals voor de federale regering met een aantal moeilijke dossiers, eveneens een politiek heet najaar te worden voor de Vlaamse regering.”