Dat zei burgemeester
Ludwig Vandenhove/> naar aanleiding van de 11 novemberviering in Brustem (Sint-Truiden).

Verder had hij het onder andere nog over de geschiedenis van 11 november, de 11.11.11-actie, die dit jaar 45 jaar bestaat en de huidige banken- en economische crisis.

Eerwaarde He(e)r(en) pastoor(s)
Mijnheer de diaken
Dames en heren voorzitters, vlaggendragers en bestuursleden van de oud-strijdersverenigingen
Heren generaals, kolonels, officieren, onderofficieren en andere vertegenwoordigers van de militaire overheid, actief of gepensioneerd
Vertegenwoordigers van de lokale politie Sint-Truiden - Gingelom - Nieuwerkerken, de gewestelijke brandweer Sint-Truiden, het Rode Kruis en de Civiele Bescherming
Mevrouw de directeur, leerkrachten, (groot)ouders en kinderen van de vrije basisschool ‘De Boomhut’ in Brustem
Muzikanten van de Koninklijke Fanfare Sint-Christina Brustem en de Koninklijke Harmonie De Gilde Sint-Truiden
Beste inwoners van Brustem
Collega’s uit de politiek
Geachte aanwezigen
Dames en heren
Beste vrienden

Allemaal van harte welkom op deze plechtigheid en bedankt voor uw medewerking.

Traditioneel herdenken we vandaag het einde van de Eerste Wereldoorlog.

Op 11 november 1918 om 11 uur tekenden Duitsland en de Geallieerden de wapenstilstand in een treinwagon in het Noord -Franse Compiègne.
De ‘Grote Oorlog’, die 4 jaar duurde en aan miljoenen soldaten en burgers het leven kostte, werd hiermee beëindigd.
De dag van de wapenstilstand werd in verschillende landen een nationale herdenkingsdag.

Inmiddels herdenken we op 11 november symbolisch het einde van de 2 wereldoorlogen, maar tezelfdertijd alle oorlogen in de wereld.
Het is een dag geworden, die in het teken staat van de wereldvrede.

In die 4 jaar oorlogstijd werd een jonge generatie grotendeels uitgeroeid. 

De oorlog liet niet alleen diepe sporen na op menselijk en materieel vlak, maar ook wereldwijd.
Europa werd drastisch gewijzigd.
Er ontstonden veel nieuwe staten in Oost-Europa en de Baltische Zee. Bovendien werden na de Eerste Wereldoorlog de kiemen gezaaid voor de opkomst van het fascisme. 

Het Verdrag van Versailles legde zware voorwaarden op aan de Duitsers, die zorgden voor bitterheid en haat bij de Duitse bevolking en zeker niet voor een vrede waar iedereen tevreden mee kon zijn.
Deze voorwaarden waren eigenlijk mede een aanleiding van de Tweede Wereldoorlog.

De twee oorlogen wijzigden ook de toestand in België.
Daar waar er na de Eerste Wereldoorlog vooral een klimaat van nationale eendracht heerste, was dit na de Tweede Wereldoorlog gewijzigd in een eerder uit mekaar groeien van Walen en Vlamingen. 

De Tweede Wereldoorlog ligt inmiddels al vele jaren achter ons en zelfs de min 65-jarigen onder ons, dus het grootste gedeelte van de bevolking, moesten niet ervaren welk immens leed een oorlog met zich meebrengt. Het is echter onze gezamenlijke plicht om iedereen, maar speciaal de jeugd, er te blijven aan herinneren dat een oorlog op geen enkel vlak een oplossing brengt.
Noch voor de verliezers, noch voor de winnaars.
Elk ‘kamp’ krijgt zijn deel van de miserie te verwerken, op welk vlak dan ook.

Een goede dialoog, de nodige hoffelijkheid en respect voor de anderen is de enige mogelijke oplossing.
Dit betekent dat iedereen zich wederzijds dient aan te passen.
Het houdt in: gelijke rechten en gelijke plichten voor de burger van gelijk welke afkomst.

Enkel met wederzijds respect kunnen we onze huidige democratie behouden en een leefbare maatschappij voor iedereen verder uitbouwen.

Onze huidige vrijheid en democratie danken we aan diegenen, die sneuvelden tijdens de 2 wereldoorlogen.
Tijdens de laatste wereldoorlog werd de toenmalige vijand verslagen door de solidariteit tussen de verschillende etnische bevolkingsgroepen.
Toen vochten ‘blank en zwart’ broederlijk naast elkaar tegen de gemeenschappelijke vijand.
In die oorlog was multi- en zelfs interculturaliteit en interreligie, weliswaar tot op zekere hoogte, al een feit, ook al werd dat toen niet echt beseft.
Het verschil met vandaag is dat deze maatschappelijke verschijnselen toen positief benaderd werden, nu spijtig genoeg meer en meer negatief.

Wat toen mogelijk was, moet heden ook kunnen.

Dat er nog solidariteit bestaat, konden we onlangs nog vaststellen in het domein ’t Speelhof.
Daar namen zo een 1500 vrijwilligers deel aan een 24-uren durende actie ‘Levensloop’ tegen kanker.

Dezer dagen kunnen we onze solidariteit weer tonen. Het is immers het traditionele 11.11.11 -weekend.
De 11.11.11 -actie bestaat dit jaar precies 45 jaar.
11.11.11 is ontstaan in 1966 toen de Verenigde Naties (VN) een oproep deden voor de strijd tegen armoede in de wereld om alzo een nieuwe betekenis te geven aan de Wapenstilstand na de eerste wereldoorlog op 11-11-1918.
De derde 11 was die van 11 uur.

En ik weet dat er vaak gezegd wordt: hier zijn ook nog armen, zouden we niet beter iets aan hen geven in plaats van aan ontwikkelingssamenwerking. Voor mij is echte solidariteit echter een én én -verhaal, niet een of of -verhaal.

Na de tweede bankencrisis in 3 jaar worden we momenteel getroffen door een wereldwijde economische crisis.
Zowel de bankencrisissen, als de huidige economische crisis hebben aangetoond dat ‘de overheden’ noodzakelijk zijn. Nog meer, er is opnieuw ‘meer overheid’ nodig.
Enkel door een goede samenwerking tussen de burgers en de overheid kan de crisis worden overwonnen.
Dit veronderstelt vertrouwen van die burger in de overheid, maar daar ontbreekt het nu vaak precies aan.
De overheid en de politiek zijn eerder schietschijf nummer 1 van de burger, niet de banken, de te ongelimiteerde vrije markt en het blinde winstbejag, die precies verantwoordelijk zijn voor de financiële crisissen en de economische crisis.

Structuren en visies zullen moeten aangepast worden, de traditionele remedies werken niet meer.

De huidige recessie mag zeker niet, zoals in de jaren dertig het geval was, leiden tot een wereldwijd conflict waarvan de gevolgen onoverzichtelijk en desastreus zijn.
Hopelijk trekt iedereen de nodige lessen uit deze toenmalige recessie, die leidde tot de ‘grote depressie’ en uiteindelijk tot de Tweede Wereldoorlog.

De boodschap, die we eigenlijk allen moeten onthouden, is heel simpel: we moeten waakzaam blijven en we hebben zeker geen oorlog nodig om conflicten of problemen op te lossen.
Met de nodige creativiteit, innovatie en vooral verantwoordelijkheidszin komen we er wel uit.

Dames en heren
Beste vrienden

Mijn boodschap is dat wij moeten blijven zoeken naar originele activiteiten om deze gebeurtenissen uit het verleden, in ons geval de twee wereldoorlogen, te linken aan actuele situaties.
Vooral de jeugd moet daarbij betrokken worden.

In Sint-Truiden doen we hiervoor zoveel mogelijk een beroep op scholen, zoals jaarlijks hier bij deze herdenking in Brustem.

Mij spiegelend aan de traditionele fakkelestafette van onze zusterstad Weert in de maand september, die elk jaar in Sint-Truiden passeert op de weg van Brussel naar de thuisstad, en de jaarlijkse fakkeltocht van de Nationale Strijdersbond (NSB) in de maand oktober, die een aantal monumenten aandoet in Gingelom, Heers en Sint-Truiden, hebben wij dit jaar voor de derde maal op rij, gisteren op donderdag 10 november 2011, op één dag zoveel mogelijk monumenten in de talrijke deelgemeenten van Sint-Truiden aangedaan (in volgorde Aalst, Bevingen, Velm, Halmaal, Wilderen en Melveren) met leerlingen van de er gevestigde (dorps)scholen, de plaatselijke bevolking, vaak (groot)ouders en vertegenwoordigers van de oud-strijdersverenigingen.
Het was, net zoals vorig jaar, een geslaagd initiatief dat een traditie moet worden, zij het dat bijsturingen en/of nieuwe invalshoeken moeten kunnen: alle suggesties ter zake zijn welkom.
Kinderen, die het Belgisch volkslied zingen of een liedje zingen aan het plaatselijk monument: zo dringen we binnen in hun leefwereld met een actueel en mondiaal probleem dat oorlog heet. Bovendien verdienen alle gesneuvelden van Sint-Truiden, ook die van de deelgemeenten, dezelfde eer.
Als burgemeester heb ik hier altijd een punt van gemaakt.

Buiten deze (fakkel)tocht en de activiteiten hier in Brustem en Sint-Truiden zijn er dit jaar nog afzonderlijke plechtigheden (geweest) in Gelinden, Groot-Gelmen, Zepperen en Ordingen.

Dit jaar hebben we weer iets bijzonders naar aanleiding van deze 11-novemberviering hier in Brustem.
Ik heb ‘dorpsfotograaf’
Jos Neven/> - zo mag ik hem wel noemen, want er kan geen activiteit doorgaan in Brustem of hij is er om foto’s te maken - opnieuw kunnen overtuigen een aantal foto’s tentoon te stellen in het oud gemeentehuis van Brustem, dit keer over Brustem tijdens de Eerste en Tweede Wereldoorlog.
Heel wat inwoners van Brustem zullen op deze foto’s ongetwijfeld familieleden of vrienden van vroeger herkennen.
De tentoonstelling is gisterenavond officieel geopend en loopt op 11, 12 en 13 november 2011 telkens van 14.00 uur tot 18.00 uur. Ik hoop dat we ook hier aan het begin van een traditie staan, Jos heeft immers foto’s in overvloed.
Beste Jos, bedankt en proficiat! 

Tot slot wil ik iedereen bedanken, die heeft bijgedragen aan deze plechtigheid en wil ik u van harte uitnodigen op de traditionele receptie.

Zie onder andere ook de tekst ‘België ‘heb’ alles!’ van 12 november 2010 op deze website.