“Politici moeten leiden, besturen, verzoenen, niet de bevolking tegen elkaar opzettten!”.

“De 'Dedeckers','Dewevers' en 'Maingains' van deze wereld zullen wel altijd iets vinden om niet mee te doen!”.

"Hyprocrisie is hier niet op zijn plaats. Daarvoor is de toestand te ernstig!”.

Dit zijn maar enkele van de (harde) uitspraken, die burgemeester - federaal volksvertegenwoordiger deed in zijn traditionele 21 juli-toespraak, hierbij ingaande op de actuele politieke situatie.

Hieronder vindt u de integrale tekst van de toespraak. 

Eerwaarde heer deken;
Eerwaarde heren pastoors;
Mijnheer de diaken;
Mijnheer de voorzitter van de Rechtbank van Eerste Aanleg, mijnheer de vrederechter, mevrouw de politierechter en andere vertegenwoordigers van de rechterlijke macht;
Heren generaals, kolonels, officieren, onderofficieren en beroepsvrijwilligers, al dan niet in actieve dienst;
Voorzitters, bestuursleden en leden van de vaderlandslievende verenigingen en andere verenigingen,
Vertegenwoordigers van andere overheidsinstellingen;
Vertegenwoordigers van de lokale politie Sint-Truiden - Gingelom - Nieuwerkerken en van de federale politie, van de gewestelijke brandweer Sint-Truiden, van de Civiele Bescherming en van het Rode Kruis;
Collega’s uit de politiek;
Geachte genodigden;
Dames en heren

Ik heet u allen van harte welkom op deze feestelijke viering naar aanleiding van onze nationale feestdag.

Met het traditionele Te Deum in de hoofdkerk, is deze feestdag alvast met een passende plechtigheid ingezet.
Ik wens hiervoor eerwaarde heer deken, de eerwaarde heren pastoors, mijnheer de diaken, de orgelist en het koor van harte te bedanken.

Ook dank aan de Koninklijke Harmonie ‘Vermaak na arbeid’ voor de muzikale begeleiding.

Mijn speciale dank gaat naar de bevelhebber van de militaire basis in Beauvechain, kolonel-vlieger stafbrevethouder  Patrice Laurent, die ervoor gezorgd heeft dat we dit jaar opnieuw een overvlucht hadden, dit keer van één Marchetti. ‘Onze’ Rode Duivels zijn immers uit roulatie genomen.
Sint-Truiden is hiermee de enige stad in België, naast Brussel, waar het nationale défilé plaatsgrijpt en waar andermaal een delegatie van de lokale politie Sint-Truiden - Gingelom - Nieuwerkerken aanwezig zal zijn, waar dergelijke overvlucht plaatsvindt.
Ik hoop dat deze traditie, die een veruiterlijking is van de goede verstandhouding tussen de militaire overheid en het stadsbestuur van Sint-Truiden, nog lang kan verdergezet worden!

Vandaag wil ik ook in het bijzonder welkom zeggen aan de Nicaraguaanse delegatie uit onze zusterstad Nueva Guinea, die op bezoek is in Sint-Truiden in het kader van ons internationaal samenwerkingsproject.
België is tegelijk een zeer oud land en een jonge onafhankelijke staat. Het was Julius Caesar die zo'n 2000 jaar geleden voor het eerst sprak over de Belgen, in zijn werk over de oorlog in Gallië. Gedurende eeuwen maakte België deel uit van verschillende staten. Het werd pas onafhankelijk in 1830.
De nationale feestdag is vastgesteld op 21 juli door een wet van 27 mei 1890.
Het was op 21 juli 1831 dat Leopold I, de eerste Koning der Belgen, de grondwettelijke eed aflegde. Hij zwoer trouw aan de Belgische Grondwet, die door het Nationaal Congres werd uitgewerkt en op 7 februari 1831 werd erkend, en aan de Belgische wetten.

Gezien de huidige politieke ontwikkelingen wil ik vandaag even kort stilstaan bij het belang van onze Belgische staat en vooral de verdere ontwikkeling ervan.

Niettegenstaande België steeds een land was/is van compromissen lijkt het er nu op dat de tegenstellingen tussen de verschillende gemeenschappen en gewesten sterker zijn geworden.
Terwijl iedere Belgische politicus ervan overtuigd is dat een grote staatshervorming nodig is, kon er het afgelopen jaar geen compromis over worden bereikt, en dit vooral omdat er geen bereidheid is om een stap in mekaars richting te zetten.
Omwille van de standpunten, die door bepaalde (radicale) partijen worden ingenomen, wordt overleg veel moeilijker.

Het lijkt zo moeilijk om mekaars bekommernissen te begrijpen.
Alle gezond verstand is weg, emoties voeren de boventoon.

Ik ben en blijf een politicus, die gaat voor zijn ideeën en zijn standpunten, ook al liggen ze soms niet goed in de media of op korte termijn bij de publieke opinie.
Ik stel echter vast dat ik op die manier steeds meer tot een minderheid behoor in de nationale en zeker de Vlaamse politiek.

Beloven bij verkiezingen wat je niet kan waarmaken en dan vooral de schuld aan anderen geven, inspelen op opiniepeilingen of wat de media zegt of zelfs dicteert en vooral langs de zijlijn blijven staan of er alleszins mee dreigen, dat zijn wat mij betreft de gegevens van de huidige politieke en institutionele crisis.

Als ik met de bevolking praat als politicus, die nog echt elke dag tussen de mensen is, maak ik mij echt zorgen.
Bepaalde politieke partijen zijn er sinds de verkiezingen van 10 juni 2008 in geslaagd, hierin gesteund en zelfs vooruit gestuwd door de media, om ons echt tegen elkaar op te zetten.
De Walen en in mindere mate de Brusselaars zijn de slechten.
Waar hebben we dat nog gehoord? Leren we dan echt niets uit de geschiedenis?
Politici moeten leiden, besturen, verzoenen, niet de bevolking tegen elkaar opzetten!

Alles is tegenwoordig verdedigbaar 'op kap van de anderen'.
Ik citeer maar één, uit de dagelijkse praktijk gegrepen voorbeeld uit Het Belang van Limburg van donderdag 17 juli 2008 om aan te geven hoe erg het geworden is: “Crevits wil dat Walen sneller werken op E313”.
Mevrouw de Vlaamse minister van Openbare Werken, alsof in Vlaanderen openbare werken geen vertraging oplopen!  
Als bevolking en ik als bestuurder worden we er elke dag mee geconfronteerd. Wat een hypocrisie!

Ik blijf oproepen tot realisme: uiteindelijk zijn dialoog en overleg de enige oplossing.
Hierbij dient de rationaliteit te overheersen en moeten symbooldossiers, zoals Brussel - Halle - Vilvoorde of de uitbreiding van Brussel van ondergeschikt belang worden.

Wij moeten gaan voor een staatshervorming waar we als burger beter van worden, zeker nu blijkt dat het economisch alsmaar minder goed gaat.
En of dat nu confederalisme of iets anders noemt - het kind moet altijd een naam hebben - de solidariteit tussen de verschillende bevolkingsgroepen, gemeenschappen en gewesten moet wat mij betreft behouden blijven.
Hoe kunnen we nu in een OPEN wereld solidair zijn met alsmaar meer volkeren en niet meer met onze naaste buren?
Onze Nicaraguaanse vrienden begrijpen dit nu niet, omdat ze geen Nederlands verstaan, maar ze zouden het ook niet begrijpen als ik nu Spaans zou spreken!

Het is verkeerd te denken dat de staatshervorming een wondermiddel is dat alle problemen zal oplossen.
Politieke partijen en politici, die dit zeggen, draaien de bevolking een rad voor de ogen.
Denken we alleen al maar aan de talrijke bevoegdheden, elke dag trouwens nog meer, die op Europees niveau beslist en geregeld worden.

Ons overlegmodel heeft ons op vele beleidsdomeinen, ook op communautair vlak, geen windeieren gelegd. Bovendien zijn we er, op enkele gebeurtenissen na, in geslaagd altijd alles op te lossen zonder geweld.
En sommigen vinden dat vanzelfsprekend, maar zo vanzelfsprekend is dat niet als je kijkt naar zoveel andere plaatsen in de wereld, ook dicht bij ons in andere Europese landen.

De mening van de kiezer vragen, biedt wat mij betreft geen oplossing.
Het zal de standpunten alleen nog maar extremer maken.
Ik baseer mij hiervoor op de meest recente opiniepeilingen voor nationale en/of Vlaamse verkiezingen.
Het is bijna alsof de burger virtueel stemt! Juist die partijen, die nog nooit geregeerd hebben, laat staan iets concreet gerealiseerd hebben, gaan immers vooruit in die opiniepeilingen.
En ik zal u een voorspelling doen: voor die partijen zal het altijd bij (loze) beloftes blijven.
De ‘Dedeckers’, ‘Dewevers’ en ‘Maingains’ van deze wereld zullen wel altijd iets vinden om niet mee te doen!

Laat ons samen werken aan een OPEN en VERDRAAGZAAM Vlaanderen, aan een SOLIDAIR België en een steeds hechter Europa.
Laat dit de betekenis zijn van deze nationale feestdag!

Ik eindig met het uitbrengen van de traditionele toost.
Ik hoop dat al diegenen, die dit vandaag doen, ook beseffen wat ze doen.
Ik heb het dan vooral over diegenen, die het laatste jaar ‘forse’ uitspraken gedaan hebben of ernaar handelen.
Hypocrisie is hier niet op zijn plaats. Daarvoor is de toestand te ernstig!

Leve de koning, leve de koningin, leve België, leve Vlaanderen, leve Sint-Truiden.

Nog een prettige en aangename nationale feestdag!