“Sociale media zouden een middel moeten zijn. Maar spijtig genoeg zijn ze voor meer en meer mensen, organisaties en instanties een doel op zich geworden”, zegt Ludwig Vandenhove. “En dat is geen goede maatschappelijke evolutie.

Om nog maar te zwijgen over ‘het misbruik’ wat ervan gemaakt wordt, zoals fake news, de wederzijdse verwijten, die erop circuleren, de (bijna) verslaving van sommige personen, etc.
Persoonlijk vind ik dat de (internationale) overheden veel meer regulerend hadden moeten optreden bij het lanceren ervan. 
Er is veel teveel getwijfeld bij het ontstaan ervan. Bovendien is het bijna heiligschennis geworden als er nu ook maar enigszins aan geraakt wordt. Waarom bijvoorbeeld het gebruik van persoonlijke sociale media niet verbieden tijdens de schooluren?

Altijd maar afwachten, twijfelen achter de feiten nahollen in onze kapitalistische vrije markteconomie.
Nu zien we hetzelfde gebeuren met Artificiële Intelligentie (AI) en Chat Generative Pre-trained Transformer (ChatGPT).
Waar blijft een internationaal wettelijk of regulerend kader?

Ik probeer de sociale media, vooral website, facebook en X, functioneel te gebruiken.
Voor mij zijn dat media om mijn standpunten en visies als politicus kenbaar te maken.
Ik krijg kritiek dat sommige teksten soms wat te lang zijn.
Begrijpelijk, maar voor mij primeert de inhoud. 
Ik stam nog uit de periode dat van een politieker verwacht werd dat zij/hij een standpunt innam over (alle) belangrijke maatschappelijke problemen op basis van haar/zijn ideologische achtergrond.
Dat is anders geworden met de huidige generatie en met de opkomst van de sociale media.
Veel politici kijken nu wat de meerderheid van burgers denkt op basis van enquêtes, opiniepeilingen, bevragingen, etc. en volgen dan. Nochtans heeft de politiek in mijn gedachtegang net voortrekkers nodig, geen volgers.
De huidige generatie in de politiek let vooral op om zo weinig mogelijk mensen tegen de haren in te strijken.
Debatteren, discussiëren met argumenten pro en contra zit er steeds minder in.
Eerlijk, ik mis dat en vind het zelfs een beetje ‘laf’ van politici, die steeds minder duidelijke standpunten innemen.

Naast teksten zet ik af en toe eens persoonlijke aangelegenheden op mijn website en/of facebook.
Ik vind dat het brede publiek mag weten met wat een politicus buiten de politiek in de strikte zin van het woord bezig is. Hoewel dat voor mij eerder moeilijk is, politiek is mijn leven, ik ben altijd met politiek bezig.

Kiezers hebben recht om te weten wat een politicus doet met hun stemmen of potentiële stemmen. Ook daarom dienen mijn sociale media, om een zekere verantwoording af te leggen.
Dat is één van de reden van mijn wekelijkse nieuwsbrief. Zo kan iedereen kennisnemen van wat ik een ganse week uitricht in Brussel, in Limburg, in Sint-Truiden.

Daarenboven laten reacties, ook negatieve (maar geen verwijten, geen trollen!), mij toe om bepaalde visies tot op zekere hoogte af te toetsen.

Tot slot betekent mijn website in zekere zin mijn archief, zelfs een beetje mémoires. 
Het laat iedereen toe om te volgen wat ik mijn lange politieke loopbaan gedaan heb, tenminste vanaf het online zijn van mijn website.”
___

• Zie onder andere ook ‘Uitspraak: “Nieuws, maar ook archief!” van zondag 4 oktober 2009 op deze website.
   
• Foto: Marleen Thijs.