Dierenasielen tussen hamer en aambeeld

“Dierenasielen zitten tegenwoordig vaak tussen hamer en aambeeld. Daardoor krijgen ze heel wat onterechte kritiek.
Niet fijn, temeer omdat zij nog met veel vrijwilligers werken”, zegt Vlaams volksvertegenwoordiger Ludwig Vandenhove.

Zij zouden (te?) streng zijn bij het toewijzen van een dier, vooral honden, aan een gezin. Professionele verkopers daarentegen zijn (te?) soepel bij de verkoop van honden, voor de meesten van hen gaat het louter om winst en niet om het welzijn van het dier;

Het is een moeilijke situatie.
Ik ervaar dat zelf in gesprekken met geïnteresseerden, die een hond willen adopteren of als ik een dierenasiel bezoek. Ook in reacties op sociale media als ik een artikel schrijf rond de problematiek, wellicht nu weer.

Dierenasielen werken met gedetailleerde vragenlijsten voor families, die een adoptie overwegen en daar komt veel kritiek op. (1) Maar is het niet aan te bevelen dat professionele kwekers dat eveneens zouden doen?
Misschien zou het goed zijn om Vlaamse standaardvragenlijsten uit te werken
.

Viceminister-president van de Vlaamse Regering en Vlaams minister van Onderwijs, Sport, Dierenwelzijn en Vlaamse Rand Ben Weyts (N-VA) zou er goed aan doen om eens een echt rechtstreeks gesprek aan te gaan met een aantal vertegenwoordigers van de dierenasielen om te bekijken hoe de huidige dubbelzinnige situatie kan aangepakt worden.
Ik heb dat al een aantal keren gesuggereerd in de Commissie voor Brussel en de Vlaamse Rand en Dierenwelzijn van het Vlaams Parlement, maar hij gaat daar niet op in.

Mijn voorstel zou alleszins een verstrenging van het zogenaamde kennelbesluit zijn, zodat de voorwaarden voor het verkopen van dieren verstrengd worden. Zo zou het aantal impuls- of verkeerde aankopen dalen en zouden er minder en minder snel honden in de dierenasielen terechtkomen. Daarmee zou dan ook het probleem van overvolle dierenasielen kleiner worden. Nu komen er immers heel wat honden als gevolg van die impuls- of verkeerde aankopen snel terecht in dierenasielen.
Sensibilisering van gezinnen is goed bij de aankoop van huisdieren, maar het is duidelijk dat dit niet meer volstaat.
Er moet ingegrepen worden bij de verkoop zelf.

Samengevat: de professionele verkopers moeten strenger worden.
Ideaal zou zijn als er vergelijkbare regels zouden gelden voor hen als voor de dierenasielen.
Dat is de beste oplossing én voor de honden, én voor de toekomstige eigenaars, én voor het aspect dierenwelzijn.
Het zou alleszins een goed uitgangspunt zijn voor een ernstig debat.

Er moet zeker iets gebeuren als we ervan uitgaan dat geïnteresseerde gezinnen het beste voor hebben met hun huisdieren.
Dieren moeten behandeld worden als levende wezens, niet als speelgoed.”