Deze Coronacrisis bevestigt het weer: de zwaksten worden weer het eerst en het hardst getroffen.

“Ook weer iets waar we, laten we het hopen, conclusies moeten uit trekken als de toestand onder controle is.
Om de sociale ongelijkheid in onze samenleving wat meer structureel proberen te verminderen”, zegt Vlaams parlementslid Ludwig Vandenhove.

“Sommige situaties kunnen naar de toekomst aangepakt worden door financiële middelen eerlijker te verdelen.
Bij andere ligt dat (nog) moeilijker, daar gaat het vooral om onze maatschappelijke aandacht beter te verdelen en meer op bepaalde groepen te richten.

Elke dag duiken er nieuwe voorbeelden van bevolkingscategorieën, die nu in hun inkomen of zelfs in hun basisbehoeften getroffen worden.
De meest omvangrijke groep zijn de personen, die tijdelijk werkloos worden. Het gaat immers vaak om de laagste inkomenscategorieën, bijvoorbeeld de poetshulpen in de dienstenchequesector. Velen van hen vrezen tevens voor hun job als er echt een zware economische recessie komt en hebben angst.
Er zijn de kleine(re) zelfstandigen, die hoge vaste uitgaven hebben en het nu moeten doen met een forfaitaire vergoeding, in feite ook een soort werkloosheidsuitkering.
Er zijn de daklozen, vooral in de grote steden, die nergens terechtkunnen en op straat vertoeven.
Er zijn de jongeren, die hun studentenjob, bijvoorbeeld in de horeca, nodig hebben om hun studies te kunnen betalen.

Maar er zijn andere groepen, die getroffen worden, zij het niet onmiddellijk financieel.
Leerlingen, die het moeilijkst hebben in school en/of die uit kansarme gezinnen komen, lopen nu de grootse achterstand op met de sluiting van de scholen. Bijvoorbeeld in gezinnen waar niemand de kinderen kan helpen met hun taken of lessen of gezinnen, die thuis niet over een personal computer of laptop beschikken.
Kinderen en mensen met een handicap worden nu het eerst gescheiden van hun familie.
Hetzelfde geldt voor zieken of bejaarden en voor jongeren, die in de psychiatrie terechtkomen.
Eenzame mensen en/of mensen in armoede, die alleen thuis in quarantaine zitten.
De crisissituatie waarin de jeugdhulp in de meest brede betekenis nu meer dan ooit terechtkomt. Ook hier gaat het weer hoofdzakelijk over jongeren en kinderen uit kansarme en probleemgezinnen.
Asielzoekers, die geen normale asielaanvraag kunnen indienen, omdat de Dienst voor Vreemdelingenzaken (DVZ) dicht is.

Niet te vergeten: wat gaan de gevolgen zijn voor de armste streken in de wereld, die bovendien grotendeels verstoken zijn van een degelijke gezondheidszorg? Aandacht en werk voor ontwikkelingssamenwerking dus.

Ja, eens de Coronacrisis medisch en qua gezondheidszorg onder controle is, begint het serieuze werk voor beleidsmakers en politici.
Over de aanpak van de Coronacrisis is er grote eensgezindheid, omdat het grotendeels over medische en technische maatregelen gaat. 
Dat draaiboek bestaat nu.
Over de richting, die onze maatschappij daarna uit moet en/of daartoe conclusies moeten getrokken uit de huidige crisis, bestaat minder eensgezindheid. 
Dat draaiboek bestaat niet.

Ik weet als Socialist alleszins welke richting ik uit wil.
Mijn draaiboek is klaar."

• Zie onder andere ook ‘ALTIJD applaus voor het verzorgend personeel’ van maandag 23 maart 2020 op deze website.  
   
• Foto's: shutterstock.com