De lokale nieuwswebsite www.sintruinbegot.be schenkt aandacht aan de Truiense deelnemers van Groen en VOORUIT aan de klimaatmars van zondag 10 oktober 2021.

Hieronder vindt u het nieuwsitem (1) en een beschouwende tekst van Vlaams volksvertegenwoordiger Ludwig Vandenhove.

Klimaatmars zondag 10 oktober 2021

“Ja, ik was er op zondag 10 oktober 2021 in Brussel, zoals bij elke klimaatmars”, zegt VOORUIT Vlaams volksvertegenwoordiger Ludwig Vandenhove.

“Eerlijk gezegd, toen Sonja en ik de trein namen in het station van Sint-Truiden waren wij al wat ontgoocheld over de opkomst.
Nog plaats genoeg in de trein, we hadden liever gehad ‘dat we moesten vechten’ voor een plekje.

Ik respecteer éénieders beslissing om al dan niet achter bepaalde acties te staan, maar dat belet niet dat ik ontgoocheld ben en mag zijn over de opkomst van deze klimaatbetoging.
Of het nu 25 000 of 50 000 deelnemers waren, maakt weinig verschil, voor mij te weinig.
Uiteindelijk wordt iedereen getroffen door de klimaatcrisis en zullen we daar enkel maar uit geraken, of beter erin slagen ze enigszins te beheren en te beheersen, als iedereen daar op de éne manier, volgens haar/zijn mogelijkheden, toe bijdraagt.

Ik ben gaan betogen omwille van mijn persoonlijke bekommernis.
Dat VOORUIT opgeroepen had om deel te nemen aan de mars was voor mij van ondergeschikt belang om aanwezig te zijn.
Zelfs als ik niet politiek actief zou zijn, zou ik er geweest zijn, ik was er zoals zovele andere individuele personen en/of families.
Waarom? Omdat ik het mijn plicht vind als burger en ik mij mee verantwoordelijk voel voor de volgende generaties, ook al heb ik zelf geen kinderen. Dus in feite uit solidariteit. Maar solidair wil niet zeggen dat ik niet van oordeel ben dat elke burger zich ook individueel mee verantwoordelijk moet voelen voor het klimaatprobleem.
Iedereen moet op haar/zijn plaats en volgens haar/zijn mogelijkheden proberen bij te dragen aan de oplossing van het klimaatprobleem. Ik begrijp de frustratie van sommigen en voel die soms ook: wat heeft het zin dat wij individuele inspanningen doen ten opzichte van zo een omvangrijk wereldprobleem?
Wat stelt dat voor ten opzichte van China of de Verenigde Staten of ten aanzien van het regenwoud dat in Brazilië nog steeds vernietigd worden? Natuurlijk zit daar een grond van waarheid in, maar we mogen ons niet laten ontmoedigen.
Moeten we niet met onszelf beginnen vooraleer naar anderen te wijzen?

Ik hoorde gisteren iemand in de betoging zeggen “er zal iets heel ergs moeten gebeuren vooraleer de ogen opengaan”.
Ik dacht onmiddellijk “was Covid-19 dan nog niet voldoende?”. Er zijn toch wetenschappelijke bewijzen genoeg dat er wel degelijk een verband is tussen onze manier van samenleven en zulke grote gezondheidscrisissen. Neen, blijkbaar was de Coronacrisis nog niet genoeg.

Ik heb mij altijd al bekommerd om onze leefomgeving in het algemeen en het leefmilieu in het bijzonder. Zo is de bekommernis rond het klimaat er automatisch bijgekomen.
Toen ik in de periode 2012 -2018 Limburgs gedeputeerde van onder andere Klimaat, Leefmilieu en Natuur was, waren die bevoegdheden voor mij een logische keuze.

Ik heb in die periode de gelegenheid gehad om mij nog meer te verdiepen in heel de klimaatproblematiek en om er heel wat concrete initiatieven en acties rond te ondernemen, onder andere naar Limburgse organisaties en gemeenten toe.
Buiten een eigen beleid moeten de diverse overheden er alles aan doen om de bevolking zoveel mogelijk te sensibiliseren rond heel de klimaatproblematiek, zo eenvoudig mogelijk, zo dicht mogelijk bij hen, in ‘de Dorpsstraat’. Ja, ook de stad Sint-Truiden kan op dat vlak nog heel wat tanden bijsteken.
Wij hebben dat als VOORUIT duidelijk naar voor gebracht bij de bespreking in de gemeenteraad van het ‘Klimaatplan Sint-Truiden’: veel te theoretisch, veel te weinig praktische voorstellen.
Met klimaat moet je als gemeentelijk beleid constant bezig zijn, elke gemeentelijke beslissing zou moeten getoetst worden aan het criterium klimaat.

Sommige politieke partijen en politici rekenen op de wetenschap om het klimaatprobleem op te lossen. Natuurlijk zullen we de wetenschap eveneens nodig hebben, maar die zal op zich niet volstaan.
Het is maar één van de te bewandelen pistes.

Burgers geraken ontmoedigd in het klimaatprobleem en ik begrijp dat ook.
“Is dat nu nog niet opgelost”, hoor ik vaak.
Dat is nu net het verschil met andere politieke problemen: andere politieke problemen worden opgelost, of worden geacht dat te zijn.
Het ‘wereldprobleem’ of ‘probleem van levensbelang’ klimaat zal maar opgelost geraken als verschillende generaties na elkaar inspanningen gaan doen, als wij onze manier van handelen en leven zullen aanpassen, als wij anders gaan aankijken tegen de planeet en tegen onze huidige sociaal -economische aanpak.
Het kan niet altijd MEER zijn, de groei kan niet eeuwig blijven duren.”   

• (1)'Truienaren op de klimaatmars', www.sintruinbegot.be, woensdag 13 oktober 2021.
   
• Zie onder andere ook 'Klimaatbetoging Brussel' van maandag 11 oktober 2021 op deze website. 
   
• Foto’s: sintruinbegot.be.