Trefpuntenaar

Trefpuntenaar, het krantje van Trefpunt Sint-Truiden, is ondertussen aan haar 6e editie (maart-april 2011) toe.

Trefpunt Sint-Truiden is een ontmoetingshuis, gelegen aan de Ziekerenweg 15, waar iedereen vrijblijvend kan binnenstappen.
In dit ‘trefpunt’ kunnen personen, die het psychisch moeilijk hebben en op zoek zijn naar contact, terecht.
Trefpunt Sint-Truiden biedt een aangepast vrijetijdstraject aan en is een centrum voor vorming en ontmoeting dat breed wordt opengesteld voor alle activiteiten van groepen. 
Zie de website www.trefpunt-sint-truiden.net.

 

 

 

 

 

 

 

“Ik draag de telrijke (ex-)psychiatrische patiënten, die in Sint-Truiden verbleven/verblijven, in mijn hart.”, zegt burgemeester Ludwig Vandenhove.
“Zij zijn een integraal onderdeel van onze Sint-Truidense samenleving.”

 

 

 

Hieronder vindt u integraal het interview dat door de heer Peter Loenders van burgemeester Ludwig Vandenhove afgenomen werd voor deze editie.

 

 

 

Gesprek met Ludwig Vandenhove, onze burgemeester, over de mensen van bewust.

 

 

 

1. Op de barbecue van Marcel PIessers viel het me op hoeveel van onze mensen jou een goedendag kwamen zeggen, van waar ken je die allemaal?
Ik ben inmiddels meer dan 15 jaar burgemeester van de stad Sint-Truiden en heb mij altijd zeer begripvol en open opgesteld ten aanzien van (ex)-psychiatrische patiënten, die in Sint-Truiden verblijven. Ook komen heel wat van deze personen regelmatig naar mij toe met persoonlijke problemen en/of nemen ze mij in vertrouwen over bepaalde aangelegenheden. Uiteraard moet zo iets groeien en dat is in mijn periode als burgemeester in Sint-Truiden duidelijk het geval.

 

 

 

2. Welk gevoel geeft het je als onze mensen van bewust en uit de psychiatrie je komen begroeten?
Dat geeft mij een goed gevoel, net zoals dat het geval is bij andere mensen.
Ik maak geen onderscheid tussen burgers met en/of zonder psychiatrische problemen, net zoals ik geen onderscheid maak tussen mensen met verschillende geloofsovertuigingen, verschillende huidskleuren, etc.
Voor mij is dit een zaak van verdraagzaamheid en een open kijk op de wereld. Het geeft mij ook een goed gevoel, omdat blijkbaar de (ex)-psychiatrische patiënten weten te appreciëren dat ik hard achter hen sta en dat ze steeds een beroep op mij kunnen doen.

 

 

 

3.Wat heb je zoal mogelijk gemaakt voor de bewoners van bewust en psychiatrische patiënten?
Ik denk dat hier vooral de open sfeer belangrijk is, die ik probeer te handhaven in de stad Sint- Truiden ten aanzien van personen met een psychiatrisch probleem en/of die in beschut wonen verblijven.

 

 

 

4. Hoe lang ken je Marcel PIessers al? Hoe belangrijk is hij volgens jou geweest voor de psychiatrische patiënt?
Ik weet niet exact hoe lang ik Marcel PIessers (de stichter van bewust) al ken, maar het zal ongeveer gelijkvallen met mijn periode van mijn burgemeesterschap.
Ik denk dat Marcel heel belangrijk geweest is en ook nog altijd is voor de (ex)-psychiatrische patiënten, omdat hij steeds oplossingen probeert te zoeken en zeer sociaal ingesteld is. Bovendien is het dankzij hem dat er heel wat vzw's ontstaan zijn rond de psychiatrische instelling Ziekeren, waarin (ex)-psychiatrische patiënten zich zinvol kunnen bezighouden.
Wat ik ook enorm apprecieer aan Marcel - ik ben een beetje hetzelfde - is dat als hij gelooft in een project dat hij er dan ook alles aan doet om eventuele decreten en/of wetten, die de concrete realisatie in de weg staan, te 'forceren'.
Decreten en wetten zijn maar middelen, het gaat uiteindelijk over de initiatieven en de mensen, die erachter zitten.

 

 

 

5. Je bent wel erg sociaal, je kan goed om met onze mensen, heb je dat van huis uit? Ik durf van mijzelf zeggen dat ik inderdaad erg sociaal ben, en naarmate ik ouder word, neemt dit nog toe.
Ongetwijfeld heb ik dat van huize uit en zit dat voor een stuk in mij 'ingebakken' .

 

 

 

 

 

6. Moest je geen burgemeester meer zijn, zou je dan nog contact met ons houden? Zeker en vast. Uiteraard hoop ik nog zolang mogelijk burgemeester van de stad Sint-Truiden te blijven en hoop ik dat ik op de steun van heel wat (ex)-psychiatrische patiënten kan rekenen bij de gemeenteraadsverkiezingen van zondag 14 oktober 2012.

 

 

 

7. Wat is jouw concrete visie op het terug inschakelen van onze mensen in de maatschappij in jouw stad?
Ik sta daar 100% achter, maar ben hier wel voor een strikte scheiding van enerzijds het medische aspect, waarover dokters moeten oordelen en anderzijds het beleidsmatige effect.
Terzake vind ik dat (ex)-psychiatrische patiënten kansen moeten blijven krijgen, ook al hervallen ze soms, en dat we dit positief moeten benaderen. Met andere woorden, we moeten ervan uitgaan dat er in principe niets verkeerd loopt en niet uitgaan van het omgekeerde, dat er in principe wel iets verkeerd gaat lopen. Dit is tevens mijn houding, die ik heb ten aanzien van andere bepaalde groepen in de samenleving.
Iedereen verdient steeds nieuwe kansen.

 

 

 

8. Hoe kan je als beleidsfiguur iets doen voor ons? Moeten er nog dingen verbeterd worden volgens jou?
Als beleidsfiguur kan ik wel wat doen, maar uiteindelijk zijn het artsen en in sommige gevallen zelfs de rechterlijke macht, die hierover moeten oordelen (bv als je gedwongen opgenomen bent).
Er moet een strikte scheiding zijn tussen het medische en het beleid van de stad.

 

 

 

9. Wat is voor jou als beleidsfiguur de beste manier om het psychiatrische patiënten goed te laten hebben?
Ik denk dat het belangrijkste is dat er een goed kader, een goede sfeer is zoals bij ons in Sint-Truiden.
Indien dit kader, deze sfeer, ontbreekt, hebben andere maatregelen weinig zin. Bovendien denk ik dat het belangrijk is om, net zoals ten aanzien van andere burgers, dichtbij en/of zelfs tussen de (ex)-psychiatrische patiënten te staan en te zorgen dat er regelmatig persoonlijk contact is.
Deze openheid moet vanuit twee kanten komen: enerzijds vanuit de psychiatrische sector zelf, zoals dat in Sint-Truiden het geval is (bv trefpunt probeert ook andere mensen aan te trekken) anderzijds vanuit de beleidsfiguren. En voor de rest blijf ik dromen van een ruimte, een soort café in het centrum van de stad Sint-Truiden waar (ex)-psychiatrische patiënten in een ongedwongen sfeer kunnen omgaan met de inwoners. Iedereen is hier welkom.
Welke andere stad doet ons zoiets na?

 

 

 

Ludwig, bedankt om tijd voor ons te maken wij hopen op deze manier verder behandeld te worden vanuit de politiek.