Solidariteit, solidariteit en nog eens solidariteit!

Dit was de rode draad doorheen de nieuwjaarstoespraak van burgemeester - federaal volksvertegenwoordiger Ludwig Vandenhove voor het stadspersoneel van de stad Sint-Truiden op vrijdag 2 januari 2009.

“Solidariteit met de steeds grotere groep van de bevolking, die het moeilijk heeft, solidariteit met de stadspersoneelsleden onderaan de ladder en een lokale overheid, die ook haar financiële bijdrage levert voor de economische heropleving: dat zijn voor mij belangrijke beleidsprioriteiten voor de stad Sint-Truiden in 2009.”, zegt Ludwig Vandenhove.

 

 

Hieronder vindt u de integrale tekst van de toespraak.

 

 

 

 

Beste personeelsleden, actief of gepensioneerd
Collega’s uit de politiek in het algemeen en uit het college van burgemeester en schepenen, gemeenteraad, Openbaar Centrum voor Maatschappelijk Welzijn (OCMW)-raad in het bijzonder, al dan niet nog actief
Dames en heren aanwezigen
Beste vrienden

 

 

Als burgemeester van de stad Sint-Truiden wens ik u in mijn persoonlijke naam, maar ook namens het college van burgemeester en schepenen en de gemeenteraad, het allerbeste toe voor 2009.

 

 

Ik hoop van ganser harte dat al uw verlangens en wensen mogen uitkomen en hier ben ik weer met het cliché: vooral een goede gezondheid!
Of om het nog maar eens met de inmiddels traditionele woorden van gouverneur Steve Stevaert te zeggen: “Iemand die gezond is, heeft vele wensen, iemand die ziek is, heeft maar één wens, opnieuw gezond worden”.

 

 

Bij het begin van een nieuw jaar worden er steeds goede voornemens gemaakt en grote verklaringen afgelegd, die spijtig genoeg, meestal snel vergeten worden.
Of zijn ze dan niet echt gemeend?
Ik hoop dat het dit jaar een beetje anders wordt:”Niet enkel woorden, maar ook daden!”.

 

 

Het jaar 2009 kondigt zich algemeen niet zo goed aan.
Na de bankencrisis van vorig jaar en de ermee gepaard gaande economische crisis, verwachten alle specialisten dat het ergste van die economische crisis dit jaar nog moet komen.

 

 

Internationaal wordt er enorm veel hoop gesteld op de nieuwe president van de Verenigde Staten, Barack Obama.
Volgens sommigen zijn de verwachtingen zelfs zo hoog gespannen dat hij het moeilijk zal hebben om ze waar te maken.
Ik gun het hem alleszins van ganser harte, ook al omdat het al dan niet (mis)lukken van zijn beleid een enorme impact kan hebben op onze binnenlandse politiek.
En dan denk ik aan de eventuele gevolgen voor onze economie, maar ook aan onze buitenlandse politiek met het al dan niet sturen van Belgische troepen naar internationale conflicthaarden en desgevallend terroristische aanslagen in eigen land, die hier kunnen uit voortvloeien.

 

 

Nationaal is er politieke rust nodig en ik zal, vanuit mijn (beperkte) positie, hier blijven aan (mee)werken.
Geen populisme, geen valse beloften aan de burger, politiek op lange termijn in plaats van op (super)korte termijn, omdat de individuele burger of de media dat zo wil en nadruk op de boodschap en de inhoud in plaats van op de verpakking: dat is wat België en Vlaanderen nodig hebben, zeker nu de economische crisis zich erger dan ooit aankondigt.

 

 

Voor onze regio en de stad Sint-Truiden hoop ik dat we gespaard mogen blijven van 'grote ongelukken' en van bedrijfssluitingen en/of afdankingen, zoals dit momenteel op heel wat andere plaatsen al het geval is. Bovendien druk ik de wens uit dat in onze geliefde stad de politieke rust wat mag weerkeren, zodat de stad verder kan bestuurd worden met realistische en betaalbare projecten dichtbij en op maat van de Truienaar.

 

 

Vorig jaar heb ik in mijn nieuwjaarstoespraak kort stilgestaan bij de toenemende inkomenskloof, ook bij ons in Sint-Truiden.
Vandaag wil ik dit opnieuw doen, temeer omdat de toestand nog verergerd is, vaak in onze eigen buurt of omgeving, zonder dat we het (willen) beseffen.
Als politicus, die dagelijks tussen het volk is en die nog echt zitdagen houdt in de traditie van de zogeheten oude politieke cultuur, ervaar ik dit meer dan ooit.

 

 

Professor dokter Jan Vranken bevestigt deze tendens met cijfers en ik citeer uit de Knack van 17 december 2008: ”Vorig jaar riep Knack de Belgische armoedebestrijders uit tot mensen van het jaar. Daarmee wilden we aandacht vragen voor de ongeveer 1,5 miljoen armen in dit land, én aanklagen dat zij duidelijk geen prioriteit zijn voor de Belgische overheid. Een jaar later blijkt er amper iets veranderd te zijn.”

 

 

Hier geldt dus echt 'geen woorden, maar daden' en alle overheden, ook gemeenten en steden, moeten hier hun verantwoordelijkheid opnemen.
En dit betekent duidelijke keuzes maken en prioriteiten leggen, én beleidsmatig, én financieel.
Drogredenen zijn hier niet op hun plaats!
Als stad kunnen we ons dat financieel veroorloven en ik hoop dat we ook in heel Sint-Truiden, net zoals in Vlaanderen, eindelijk eens gaan beseffen hoe goed we het hebben en dat er voldoende geld aanwezig is om uit solidariteit voor die steeds grotere groep, die het minder goed heeft, middelen uit te trekken en mogelijkheden te bieden.

 

 

Het uitvinden van nieuwe woorden is tegenwoordig 'in', denk maar aan hét woord van 2008 'swaffelen'. Sommige termen en woorden raken echter in onbruik, zeker in de praktijk.
'Solidariteit' klinkt mooi, maar wordt in de praktijk steeds minder waargemaakt.
Solidariteit mag niet bij woorden blijven en moet elke dag van het jaar gelden, dag in dag uit, 365 dagen lang. Het moet als het ware een levenshouding zijn of worden in ons nog altijd rijke Westen en zeker rijke Vlaanderen, ondanks de economische crisis.

 

 

Beste personeelsleden, ik hoop dat we in 2009, ambtenaren en politici, elk op hun eigen terrein en vanuit hun eigen achtergrond, opnieuw goed zullen kunnen samenwerken om het imago van de stad Sint-Truiden hoog te houden.
Net zoals tijdens mijn voorbije 14 jaar als burgemeester staat een goede dienstverlening aan de burger voorop. De Truienaar betaalt ons immers via de belastingen, wij moeten er dan ook elke dag zijn voor de inwoners!
Alleszins al bedankt voor de goede samenwerking in het jaar 2008 en tijdens mijn inmiddels al 14 jaar-durend burgemeesterschap van deze mooie stad.

 

 

Naar aanleiding van de bankencrisis is zowat iedereen, zelfs de meest neo-liberale econoom, ervan overtuigd dat de overheid opnieuw meer moet tussenkomen in het economische leven.
Het zal u niet verbazen dat ik het hier, gezien mijn ideologische en politieke achtergrond volmondig mee eens ben, met weliswaar een belangrijke toevoeging: de overheid moet niet enkel tussenkomen bij problemen, maar moet structureel een belangrijker rol gaan spelen in heel het maatschappelijk gebeuren.

 

 

Als ik in de laatste dagen van 2008 via de media verneem dat de Vlaamse regering schuldenvrij is en de begroting afsluit met een saldo van 240 miljoen euro, weet ik niet of ik dat enkel als goed nieuws of goed bestuur - de meest misbruikte (politieke) term van de laatste jaren volgens minister van Buitenlandse Zaken Karel De Gucht en ik treed hem hier volledig in bij - moet beschouwen.
De budgettaire orthodoxie is een doel op zich geworden.
De vraag wordt niet gesteld of er met diezelfde middelen geen versnelde, bijkomende investeringen hadden kunnen gebeuren en/of er geen wezenlijke, bijkomende inspanningen hadden kunnen gebeuren voor die groep van de bevolking, die het minder goed heeft.

 

 

Alle niveaus, weliswaar in verhouding tot hun financiële capaciteit, hebben in de huidige maatschappelijke context een taak te vervullen, ook gemeenten en steden. Als wij binnen enkele weken de eigen stadsbegroting (en de eraan gekoppelde meerjarenplanning) finaliseren, moeten we dit ook in het achterhoofd houden.
En dit heeft niets met politiek te maken.
Heel wat gemeenten en steden, waarvan de begroting voor 2009 al klaar is, hebben hier het voorbeeld gegeven en de coalities aldaar beslaan alle democratische partijen.
Het voordeel van zo’n beleid is dat deze extra financiële middelen en/of investeringen vaak lokaal en/of zeker regionaal besteed worden, zodat het de plaatselijke middenstand en/of economie ten goede komt.

 

 

De jaarlijkse nieuwjaarsreceptie is ook steeds de gelegenheid bij uitstek om even stil te staan bij het personeelsbeleid van de stad Sint-Truiden.
Ik hoor hier de laatste tijd veel over spreken onder het personeel en er is zelfs sprake van enige onrust: invoeren van prikklokken, werken op maandag, etc.
Voor alle duidelijkheid: hier is tot nu toe nog niet ernstig over gesproken, laat staan een beslissing over genomen. Bovendien zal hierover, als het zover komt, overleg gepleegd worden met de representatieve vakorganisaties.

 

 

Wat mij betreft, moet het personeelsbeleid van de voorbije 14 jaar verdergezet worden.
Drie doelstellingen staan hierbij voorop:

 

 

- personeelsbeleid is geen doel op zich, maar staat in functie van een goede dienstverlening aan de burger;

 

 

- de personeelskosten moeten beheerst blijven binnen de globale begroting.
En wat daar door sommigen ook over gezegd wordt: dit is nog altijd het geval!;

 

 

- aandacht schenken aan allerlei sociale projecten, waarin personen tewerkgesteld kunnen worden, die minder kansen krijgen op de normale arbeidsmarkt.
Momenteel vertegenwoordigt die laatste groep om en bij de 10% van het totale personeelsbestand en gezien de huidige economische toestand moeten we nog meer aandacht hebben voor die groep.

 

 

De gemeenteraad van januari 2009 zal de zogeheten nieuwe rechtspositieregeling goedkeuren.
Laat hier geen misverstand over bestaan: het gaat hierbij niet over concrete bevorderingen en/of benoemingen, zoals ik zo vaak hoor onder de personeelsleden, maar wel over het toekomstig beleidskader, met een grotere autonomie voor gemeenten en steden, waarbinnen het personeelsbeleid zal verlopen.
Het overleg met de vakorganisaties hierover vindt plaats op dinsdag 6 januari 2009.

 

 

Op Vlaams niveau is eind vorig jaar het sectoraal akkoord 2008-2013 goedgekeurd.
Een aantal beslissingen hiervan zijn bindend en moeten door de stad Sint-Truiden uitgevoerd worden, een aantal andere kunnen uitgevoerd worden, in functie van de politieke prioriteiten en de budgettaire mogelijkheden.
Ik hoop dat we binnen die waaier van mogelijkheden kunnen rekenen op jullie onderlinge solidariteit met prioritaire acties en initiatieven, die naar personeelsleden 'onderaan de ladder' gaan.

 

 

Zonder in detail in te gaan op dit sectoraal akkoord, wil ik twee elementen aanhalen, die heel wat onder jullie concreet aanbelangt:
-          de aanzet tot de invoering van de zogeheten tweede pensioenpijler voor contractuelen - met als streefdatum januari 2010 - waarbij de jarenlange discriminatie tussen de pensioenen voor contractuele en statutaire personeelsleden op termijn weggewerkt wordt. Als stad Sint-Truiden hebben wij daar sedert vorig jaar al het goede voorbeeld voor gegeven, via het aanleggen van een soort lokaal Zilverfonds;
-          de eindejaarstoelage, die sinds 2008 een verhoging voorziet met 250 euro bruto van het forfaitair gedeelte van de eindejaarstoelage voor de personeelsleden, die op 1 december behoren tot het niveau E, D en C. Deze verhoging werd eind december 2008 al uitbetaald.

 

 

Sedert twee jaar bestaat er ook het reglement, waarbij er aan personeelsleden een premie kan toegekend worden, wanneer die personeelsleden bepaalde zaken melden en/of als ze suggesties doen om de werking van de stadsdiensten en/of de dienstverlening te verbeteren.
U weet wellicht na al die jaren dat dit één van de items is waar ik veel belang aan hecht, omdat ik ervan overtuigd ben dat het gaat over punten of onderwerpen, die de burger ook vaak bezighouden.
Vorig jaar hadden we twee laureaten, dit jaar hebben we er vijf. 
We gaan er dus op vooruit!

 

 

 

 

 

Ik hoop dat het aantal 'winnaars', hoe relatief dat woord ook is, want hier geldt zeker ‘deelnemen is belangrijker dan winnen’, elk jaar toeneemt. We zijn graag bereid om hiervoor de nodige financiële middelen te voorzien.

 

 

En het kan nog beter!
Hoe vaak blijf ik zelf niet vaststellen op openbaar domein, maar soms vlakbij of zelfs binnen het stadspatrimonium dat er storende elementen zijn, die niet gemeld worden door personeelsleden, maar die de burgers wel melden, bijvoorbeeld via meldingskaarten.
Dit zou echt niet mogen!

 

 

In het vakjargon spreken we hier over integrale veiligheid of leefbaarheid.
Zonder het zo te benoemen, ligt de belastingsbetaler hier echt wakker van!

 

 

De volgende personeelsleden vallen dit jaar, op voorstel van de stadssecretaris, in de prijzen:
- Daisy Fissette voor de opmaak van 2 cursussen en modelteksten, in functie van het optimaal gebruik van Parnassus, en de bijhorende toelichtingen aan diverse diensten en personeelsleden;
- Lutgarde Jenaer voor haar inzet en niet te onderschatten aanpak van een optimale uurregeling voor schoolzwemmers.
- Frans Ooms voor zijn suggestie om de jaarlijkse bedeling van de stadsgids, de afvalkalender en de toeristische gids samen te laten vallen hetgeen kosten- en tijdsbesparend is;
-
Marc Willems voor zijn ontwerp van fiches, die de aanvragers van een stedenbouwkundige vergunning op weg helpen om een volledig aanvraagdossier klaar te maken en in te dienen;

- Jean-Marie Franco voor zijn inzet en niet te onderschatten aanpak van een optimale uurregeling voor redders.
Aan al deze personeelsleden wordt een aanmoedigingspremie van 280,00 EUR toegekend.

 

 

Proficiat!
Mag ik de betrokken personeelsleden even naar voor vragen om hun prijs in ontvangst te nemen?

 

 

Tot slot nog enkele dankwoorden:
-          de jongeren van de band Sexy Sunday, allemaal leerlingen van de Haspengouwse Academie voor Muziek, Woord en Dans (HAMWD) die de academische zitting naar aanleiding van de nieuwjaarsreceptie voor het stadspersoneel van Sint-Truiden, muzikaal opluisterden;
-          aan de voorzitter en de leden van de koninklijke vriendenkring van het stadspersoneel, die in 2009 trouwens al 60 jaar bestaat voor het mee organiseren van deze nieuwjaarsreceptie en aansluitend de fuif;
-          aan alle gedecoreerden en gepensioneerden, die we onmiddellijk gaan huldigen.

 

 

 

 

 

 

 

 

Het ga je goed in 2009!

 

 

Een prettige receptie en een gezellige fuif.