Samenvallende verkiezingen: voor mij JA

Bij de huidige federale (in)formatie gesprekken wordt uitgegaan van kortere regeerperiode dan 4 jaar. Dus niet tot 2024.
Dan zouden de Europese, federale en Vlaamse verkiezingen niet samenvallen in 2024. (1)

Ik begrijp dat politiek en strategisch allemaal en ben pragmatisch, maar ikzelf ben en blijf voorstander van net wel samenvallende verkiezingen”, zegt Vlaams volksvertegenwoordiger Ludwig Vandenhove.
Hoe dikwijls zijn partijen en politici hieromtrent al niet van gedacht veranderd?

Afzonderlijke verkiezingen wil zeggen dat ervan uitgegaan wordt dat de burger weet welk niveau verantwoordelijk is voor welke bevoegdheid en haar/zijn stem laat bepalen door het beleid op dat niveau. En dat de realisaties van het éne niveau niet ondergesneeuwd raken bij het andere niveau. Maar de burger weet dat niet en is daar ook niet mee bezig.
Dat heeft te maken met het gegeven dat onze staatsstructuur dermate ingewikkeld is geworden, onbegrijpelijk voor een gemiddelde Belg of Vlaming.
Collega’s politici, die dat nog geloven, doen dat ofwel om ideologische redenen, wat ik begrijp, maar waar ik niet akkoord mee ben, ofwel dwalen ze. In naïviteit in deze geloof ik niet.

Alle bevragingen wijzen uit dat als de mensen moeten kiezen tussen België en Vlaanderen ze dan eerder voor België kiezen. Bijgevolg nog eens een argument om geen afzonderlijke Belgische en Vlaamse verkiezingen te organiseren.
De bevolking wil een goede dienstverlening in ruil voor het betalen van zo weinig mogelijk belastingen.
Daar liggen ze wakker van, niet van wie wat doet.

Politici wisselen regelmatig zelf van niveau: van het federaal naar het Vlaamse of omgekeerd.
Is dat niet de democratische bevestiging dat de burger er niet wakker van ligt?
Ik kan er andermaal persoonlijk over meespreken: vele inwoners van Sint-Truiden, waar ik de politicus met het meeste stemmen ben, weten nauwelijks dat ik in Brussel zit, laat staan in het federaal of Vlaams parlement.

Dezelfde partijen, die pleiten voor afzonderlijke verkiezingen per niveau, vinden vaak wel dat hun partij op beide echelons -federaal en gewestelijk-  moet vertegenwoordigd zijn. Met andere woorden, symmetrische regeringen.
Dat getuigt van weinig consequentie.

De geschiedenis geeft mij gelijk: sedert de mogelijkheid als gevolg van het zogeheten Sint-Michielsakkoord in 1993, vielen de federale en regionale verkiezingen altijd samen.

België is een klein land.
Het is irrealistisch te geloven dat federale verkiezingen geen invloed zouden hebben op de werking van de regionale regeringen en parlementen. Afzonderlijke verkiezingen zouden eveneens het andere niveau mee lamleggen: geen enkele partij zou in die periode en zelfs al enige tijd ervoor nog impopulaire beslissingen durven nemen.

De kans op stabiliteit zou groter moeten zijn bij samenvallende verkiezingen.
De tijd tussen moeilijke en pijnlijke beslissingen en het moment om naar de kiezer te trekken is dan groter. Maar ik geef toe dat de laatste federale regeringsvormingen, nu ook weer, dat argument sterk in waarde doet afnemen.

De burger zou dankbaar moeten zijn om te mogen gaan stemmen, om in een democratie te leven.
Spijtig genoeg stellen we het omgekeerde vast. En dat is geen typisch Belgisch probleem als je naar andere West-Europese landen kijkt, om nog niet te spreken over de Verenigde Staten.
Na meer dan een jaar na de verkiezingen zonder regering, zou een nieuwe stembusgang logisch zijn. Maar stel dat dat zou gebeuren, het aantal thuisblijvers en het aantal ongeldige en blanco stemmen, zou enorm de hoogte ingaan.

Politieke partijen, die geloven in een natievorming of een eigen identiteit, zoals de N-VA, zijn vanzelfsprekend voor afzonderlijke verkiezingen. Maar dat is een principieel of ideologisch standpunt, geen praktisch of pragmatisch.

Conclusie: als het moet om een regering te krijgen, akkoord met niet samenvallende verkiezingen.
In het kader van een nieuwe staatshervorming, waarbij de uitgangspunten net pragmatisme en veréénvoudiging zouden moeten zijn, niet akkoord. Het zal de zaken immers net nog ingewikkelder maken in de ogen van de mensen.”