Neemt het Vlaams parlement zich zelf ernstig?

“Ik heb regelmatig de indruk van niet”, zegt Vlaams volksvertegenwoordiger Ludwig Vandenhove.
“Ik geef toe dat ik bevooroordeeld ben en geen grote aanhanger van Vlaanderen ben, maar toch.

De vraag is of veel van mijn collega’s Vlaamse parlementsleden dit beseffen en stilstaan met wat de bevolking er echt van denkt.
Laten we de plenaire vergadering nemen elke woensdag als er zogeheten ACTUELE VRAGEN gesteld worden.
Ik heb dikwijls grote vraagtekens bij die ACTUELE VRAGEN.
Bij momenten als de vraag handelt over iets wat in een bepaalde stad gebeurd is, heb ik eerder de indruk mij in de gemeenteraad van die stad te bevinden in plaats van in het Vlaams parlement.
Regelmatig worden vragen, die voordien al schriftelijk of mondeling in commissies gesteld zijn, ineens ACTUELE VRAGEN.
Waarom? Omdat er anders onvoldoende vragen zijn ‘tijdens het hoogtepunt van de week in het Vlaams parlement’ als er rechtstreekse televisie uitzendingen zijn via de Vlaamse Radio en Televisie (VRT)? Ik denk het ja,  en zo blijven wij als Vlaamse parlementsleden maar bezig in onze cocon.

Een concreet voorbeeld van woensdag 28 oktober 2020.
De eerste actuele vraag van mijn goede liberale collega Steven Coenegrachts over de ontharding van voortuinen.
Er ontstaat zelfs een debat(je) rond.
Wat is de realiteit?
Ik heb over deze aangelegenheid al een schriftelijke vraag gesteld aan minister van Justitie en Handhaving, Omgeving, Energie en Toerisme Zuhal Demir op maandag 10 augustus 2020 en heb er op dinsdag 29 september 2020 al gedetailleerd antwoord op gehad. (1) En nu wordt er op 28 oktober 2020 een zogeheten actuadebat over gevoerd.
Ik vind dat erg voor de hoogste democratische instelling van Vlaanderen.

Andere mogelijkheid.
Ik zie dat Zuhal Demir in Knack staat met de boodschap om uw voortuin aan te pakken. (2)
Zou zij mijn schriftelijke vraag ‘gepikt hebben’ om met een initiatief te komen en ermee de media te halen?
Ik stel veel schriftelijke vragen, interessante denk ik, maar ik kom er niet mee in de media. Nu voor mij, met mijn politieke jaren op de teller, moet dat zo nodig niet meer.

Het zijn dit soort elementen, samen met vele andere van dezelfde orde, die (eveneens) maken dat de burger haar/zijn interesse in de politiek verliest.

Het federaal regeerakkoord heeft het ook weer over ‘politieke vernieuwing’.
Daarbij wordt zelfs niet uitgesloten dat het Vlaams parlement kleiner zou worden. (3)
Mijn oplossing: één federaal parlement dat op bepaalde momenten vergadert met alle taalgroepen samen en op bepaalde momenten apart met de verkozenen per taalgroep.
Daarbij gevoegd een aantal verkozenen, die via een federale kieskring verkozen worden.
Het zou ons land opnieuw eenvoudiger en transparanter maken en het wederzijds begrip en respect tussen de gemeenschappen en gewesten en hun democratische verkozenen doen toenemen.
Hun vertegenwoordigers zouden elkaar persoonlijker kennen en zouden elke week met elkaar omgaan.
Te simpel? Wellicht wel voor een aantal collega’s politici, die teveel in hun eigen bubbel leven. Niet echter voor de gewone vrouw/man in de straat, die nauwelijks weet welk niveau en/of welke instelling voor wat bevoegd is.

Ik vind het verdomme mijn taak mee na te denken over hoe we de politiek opnieuw  geloofwaardiger kunnen maken.”