"Meer Vlaanderen moet een meer sociaal Vlaanderen zijn!"
Dat zei burgemeester - federaal volksvertegenwoordiger Ludwig Vandenhove tijdens zijn 11 juli-toespraak in Sint-Truiden.
Hieronder vindt u de integrale tekst.
Geachte leden van het lokaal 11 juli-comité
Mevrouw de voorzitter en leden van de stedelijke cultuurraad
Gastspreker professor emeritus doctor Wilfried Dewachter
Dames en heren
Beste vrienden
Collega’s uit de politiek
Namens het stadsbestuur van Sint-Truiden heet ik u van harte welkom op deze 11 juli-viering.
Vandaag zijn wij hier samen om te herdenken wat er zich op 11 juli 1302 afspeelde in het Groeningenveld te Kortrijk, een datum die dankzij de geromantiseerde versie van Hendrik Consience uitgroeide tot dit Vlaams Feest.
Dit feest kreeg een zeer symbolische betekenis ook al waren er in 1302 aan beide zijden Franstaligen aan het vechten.
Op het einde van de 19e eeuw werden er al op verscheidene plaatsen 11 juli-vieringen georganiseerd, een gebruik dat uiteindelijk in heel Vlaanderen werd overgenomen.
In 1973 werd door de Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap 11 juli tot de ‘nationale feestdag’ van de Nederlandse gemeenschap in België uitgeroepen.
Deze Vlaamse feestdag of de Guldensporenviering moet een moment van reflectie zijn, over het recente of het verre verleden, maar ook over de (nabije) toekomst.
Vlaanderen heeft een lange ontvoogdingsstrijd gevoerd en de laatste decennia is er veel vooruitgang geboekt. Dit is vooral mogelijk geworden door een aantal belangrijke troeven en opportuniteiten.
Onze ingesteldheid zorgt ervoor dat we gezien worden als harde werkers, onze alom bekende taalvaardigheid zorgt ervoor dat we niet alleen Vlamingen, maar ook wereldburgers zijn. Bovendien liggen we op de grens van twee culturen: deze van Germaanse en deze van Romaanse oorsprong, wat ons toelaat onze levenswijze te verrijken, omdat we deze twee culturen en leefgewoonten ook daadwerkelijk combineren in ons functioneren.
De Vlaamse overheid is inmiddels reeds meer dan dertig jaar een feit door de beschikking te krijgen over merkelijk meer bevoegdheden op heel wat beleidsdomeinen.
Denk maar recent aan de voogdij over steden en gemeenten.
Dames en heren
Beste vrienden
11 juli heeft al sinds enkele jaren een meer politieke dan symbolische betekenis, maar met de huidige politieke crisis is dit meer dan ooit het geval.
België is altijd gekenmerkt door een overlegmodel op alle beleidsdomeinen, ook op communautair vlak, en dit heeft historisch bekeken de gemeenschappen, gewesten, taalgroepen en ons als inwoners geen windeieren gelegd.
Vandaag stel ik vast - en het is louter een vaststelling, geen politieke uitspraak - dat dit model niet meer aanvaard wordt door bepaalde groepen en politieke partijen langs beide zijden van de taalgrens.
Ik wil hier een oproep doen, en wie mijn standpunten terzake kent, zal dit zeker niet verbazen, tot realisme: uiteindelijk zullen we via dialoog en overleg tot een oplossing moeten komen.
Hierbij dient de rationaliteit te overheersen en moeten symbooldossiers van ondergeschikt belang worden.
Spijtig genoeg is het nu al meer dan een jaar het omgekeerde!
Enkele weken geleden is de traditionele jaarlijkse Vlaamse Regionale Indicatoren (VRIND) weer gepubliceerd.
Krantentitels als ‘Tevreden Vlaming voelt zich politiek machteloos’ of ‘De Vlaming gaat fluitend door het leven’ maakten de resultaten duidelijk.
Dames en heren, beste vrienden, beseffen we dan echt niet hoe dankbaar dat we mogen zijn in een democratie, weliswaar met al zijn gebreken, te mogen leven?
Wanneer gaan we dit echt eens opnieuw beseffen?
We hebben het over het algemeen nog nooit zo goed gehad en toch zijn we nog nooit zo gefrustreerd geweest, vaak over heel kleine dingen. Wat is dat toch?
In datzelfde verband blijkt er wat mij betreft een enorme tegenstelling: enerzijds heeft de Vlaming het meest respect voor het lokale politieke niveau waarop zij/hij heel wat concrete dingen gerealiseerd ziet, anderzijds gaan in de opiniepeilingen voor nationale en/of Vlaamse verkiezingen precies die partijen vooruit, die nog nooit geregeerd hebben, laat staan iets concreets gerealiseerd hebben.
Sta mij toe hier vragen bij te stellen!
Uit de VRIND blijkt eveneens, net trouwens zoals uit heel wat andere, ook internationale rapporten, dat we het in Vlaanderen op heel wat vlakken heel goed hebben, maar dat langs de andere kant de groep burgers, die rond of onder de armoedegrens leeft, alsmaar toeneemt, nu al om en bij de 15%, trouwens vaak in onze eigen buurt of onze eigen straat.
Hier moeten we echt iets aan doen en voor mij is dat precies de inzet van een eventuele verdere staatshervorming, een socialer Vlaanderen!
Vlaanderen heeft hiertoe trouwens nu ook al de middelen, we moeten die daar in de eerste plaats voor gebruiken.
Een eventuele verdere staatshervorming moet wat mij betreft nog aan een aantal andere criteria voldoen:
- openheid naar de Brusselaars en de Walen toe, maar ook, zeker gezien het alsmaar groter wordend Europa en de mondialisering, naar heel de wereld toe;
- een positief project, niet een soort afrekening met de ‘anderen’;
- efficiëntie, waarbij de burger een zo goed mogelijke dienstverlening aangeboden krijgt op het niveau dat hier het best geschikt voor is en waarvoor zij/hij zo weinig mogelijk belastingen dient te betalen.Dit betekent goed afgelijnde bevoegdheidspakketten;
- meer democratie en meer doorzichtig bestuur voor de burger die daar dan wel op een volwassen manier moet kunnen mee omgaan;
- minder betutteling van de Vlaamse burger en van de Vlaamse gemeenten en steden. Nu bestaat die neiging nog al eens. Met mijn ervaring als burgemeester, en ik heb de zaken sterk zien evolueren in dat verband, kan ik dat spijtig genoeg alleen maar bevestigen.
Maar het is verkeerd te denken dat de staatshervorming een wondermiddel is dat alle problemen zal oplossen.
Politieke partijen en politici, die dit zeggen, draaien de bevolking een rad voor de ogen.
Laten we alleen al maar denken aan de talrijke bevoegdheden, elke dag trouwens nog meer, die op Europees niveau beslist en geregeld worden.
Dames en heren
Beste vrienden
De Walen zijn nu al, maar als er een verdere regionalisering komt nog meer, onze naaste buren.
Als stad Sint-Truiden moeten we daar nog meer op inspelen dan we nu al doen.
Ik denk aan economische initiatieven, zoals nu al de talrijke Walen, die de horeca en de middenstand bezoeken of het gezamenlijk initiatief rond de milieuvriendelijke energievoorziening via windmolens, ik denk aan de samenwerking qua veiligheid via brandweer en politie, ik denk aan de enige school in België voor onderofficieren, in Saffraanberg (Koninklijke Militaire School voor Onderofficieren - KSOO, campus Saffraanberg), die we precies naar hier hebben kunnen halen gezien onze strategische ligging bij de taalgrens, maar ik denk ook aan culturele initiatieven om mekaar beter te leren kennen.
Zo zullen we bijvoorbeeld naar aanleiding van de Waalse feestdag op 21 september 2008 voor de eerste maal een activiteit organiseren in Sint-Truiden.
Dames en heren
Beste vrienden
Ik wil iedereen bedanken, die mee instaat voor deze 11 juli-viering, zeker de leden van het 11 juli-comité. Mijn speciale dank gaat tevens naar gastspreker professor emeritus doctor Wilfried Dewachter.
Nog een prettige en gezellige avond en een verderzetting van deze Vlaamse feestdag!
Bedankt voor uw aandacht.