CONTEXT

Context: ja, die mis ik tegenwoordig heel dikwijls in de beleidsmatige aanpak en de verslaggeving van heel wat maatschappelijke gebeurtenissen.
Het moet allemaal (te?) snel gaan

Neem nu heel het gebeuren rond het minder of niet meer toelaten van gasten op het strand in de kuststeden of op andere locaties aan waterplassen. En de incidenten, die gebeuren, hoofdzakelijk met jongeren.

Wat is de context?

Ten eerste is er Corona, een uitzonderlijke situatie, die de meeste personen wereldwijd voor het eerst in hun leven meemaken.
Dat is het uitgangspunt, de volksgezondheid moet vooropstaan.
Ik neem aan dat daar de overgrote meerderheid van de bevolking het over eens is. Akkoord, niet iedereen, maar wel een ruime meerderheid, dat is democratie.

Ten tweede zijn er de specialisten en de wetenschappers.
Het is logisch dat wetenschappers een belangrijke stem in het debat hebben en dat zij de politici adviseren vooraleer die beslissingen nemen.
Politici, die anders handelen, zijn ‘domme’ politici: om te beslissen moeten politici zoveel mogelijk adviezen inwinnen. Maar het zijn de politici, die moeten beslissen. En snel.  Ook hier geldt tot op zekere hoogte: beter een slechte beslissing dan geen beslissing.
Dat de adviezen van specialisten kunnen verschillen, is normaal.
Het fundament van wetenschap is dat er verschillende visies kunnen bestaan en dat de praktijk voortschrijdend inzicht oplevert.
Iedereen met gezond verstand zal het daarmee eens zijn.
Dat niet iedereen evenveel of zelfs voldoende gezond verstand meegekregen heeft van de natuur, is ook een vaststaand feit en daarmee moeten we leren leven.

Ten derde: democratie blijft het beste politieke systeem, of lees het minst slechte.
Ik respecteer alle beslissingen, die democratisch genomen worden, ook al ben ik er niet altijd mee akkoord. Ik respecteer tevens de autonomie van elke gemeente, het bestuursniveau dat het dichtst bij de burger staat en het meeste vertrouwen geniet van die burger.
Een ‘onbekwame’ –‘slechte’ in de ogen van de burger- politicus wordt eerder vroeg dan laat afgestraft bij verkiezingen.

Ten vierde: een overheid, die zichzelf respecteert, moet ten alle prijzen het openbaar domein verdedigen.  Elke burger doet dat toch ook met haar/zijn eigendommen.
Openbaar domein verdedigen, betekent in principe alle openbaar domein, niet een gedeelte of delen ervan.
Akkoord, zeer uitzonderlijke omstandigheden, vereisen bijzondere maatregelen.
Om duidelijk te zijn: Corona is een uitzonderlijke gebeurtenis, dus ja, minder volk toelaten en daar streng op controleren. Maar bepaalde openbare plaatsen sluiten of ontoegankelijk maken, neen, dat is voor mij geen uitzonderlijke situatie of maatregel.
De overheid moet de baas blijven. Wat nu gebeurt met jongeren aan zee of in recreatiedomeinen, gebeurt andere zomers eveneens in mindere of meerdere mate. Bovendien is het enigszins asociaal: we wordt weer het eerst getroffen? Inderdaad, gezinnen en personen met een beperkt inkomen.
Met Corona loopt iedereen op de toppen van haar/zijn tenen.
Diverse specialisten en wetenschappers (pedagogen, psychologen, psychiaters, etc.) leggen daar (meermaals per dag) verklaringen over af in de media. Maar voor mij is dat een onvoldoende reden om het openbaar domein ‘af te sluiten’ voor de burgers, lees belastingbetalers.

Ten vijfde zijn er de veiligheidsdiensten.
Wat mij betreft, zou er meer moeten geïnvesteerd worden in de publieke veiligheidsdiensten, vooral in mensen.
Dat bepleiten wij als sp.a al jaren. Evenwel is er alleszins de laatste jaren enorm geïnvesteerd in materiaal, zelfs het meest moderne, voor de politiediensten. En dat materiaal dient om te gebruiken, anders moet er geen geld in gestoken worden.
Tot body camera’s (cams) en bepaalde vormen van stroomstootwapens toe. Daarenboven worden we bijna overspoeld door camera’s. En ben ik, altijd en nog steeds,  een koele minnaar van camera’s als effectief veiligheidsinstrument. Ook de beslissing om meer en meer privé-bewakingsfirma’s in te schakelen, zoals op recreatiedomeinen, is geen positieve evolutie voor mij, maar ze zijn er wel. En toch zijn er al die calamiteiten.
Voor mij moet veiligheid in handen van de overheid blijven: goed opgeleide en goed betaalde politiemensen of stewards of gemeenschapswachten in dienst van de lokale overheden.
Geweld tegen politiemensen of tegen andere hulpdiensten is een zeer kwalijke zaak, maar vrees ik inherent aan de job. Daarom is er een speciaal statuut met goede loon- en andere arbeidsvoorwaarden en zijn er strengere straffen voor daders tegen politie en hulpverleners.

Conclusie na deze (lange) inleiding: wanneer gaan we eens opnieuw leren, in de politiek, in de media en wij allemaal in de samenleving om alles even in de juiste context te plaatsen? Van politici verwacht ik dat zeker, ik heb dat ook altijd proberen te doen en nog altijd.
Dan hoor ik zeggen: dat gaat niet meer met die sociale media. Wel, ik ben ervoor dat die beter gereglementeerd zouden worden. Maar welke andere politici durven dat nog luidop zeggen? Wel als we als politici ‘onder elkaar’ zijn.

Moest ik nu nog burgemeester zijn en ik zou geconfronteerd worden met zulke problemen, wat zou ik doen?
De volksgezondheid voor alles plaatsen, het aantal toegelaten personen beperken omwille van Corona, streng laten controleren door politie en gemeenschapswachten, eventueel plaatsverboden opleggen, maar de openbare ruimte toegankelijk houden.

  • Zie onder andere ook ‘GEZOND VERSTAND!’ van dinsdag 28 juli 2020 op deze website.
     
  • Zie ook mijn opinie op dewereldmorgen.be van donderdag 13 augustus 2020.
     
  • Foto: shutterstock.com.