Er wordt een uitgebreid artikel aan gewijd in LOKAAL van september 2020. (1)

“Interessant”, zegt gemeenteraadslid Ludwig Vandenhove.
“Het is de samenvatting van een studie, die de Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten (VVSG) en de Erasmushogeschool uitvoerden naar regiojournalistiek en lokaal beleid.

Een aantal conclusies lijken logisch, zeker voor iemand, die jaren ervaring heeft met de relatie tussen gemeentebeleid en lokale journalistiek. Maar een aantal vaststellingen mis ik, misschien ook omdat ze niet onderzocht zijn.

-Er wordt niet gesproken over de gemeentelijke oppositie. Zoals zo vaak wordt er enkel rekening gehouden met de meerderheid. Nochtans zijn in een democratie, ook gemeentelijk, meerderheid en oppositie even belangrijk en de keerzijde van dezelfde medaille.
-De machtsconcentratie bij de (lokale) pers komt niet aan bod. Bij ons in Limburg gaat dat bijvoorbeeld op voor alle media, die tot het Mediahuis behoren.
Vooringenomenheid of subjectiviteit bij ‘de lokale journalist’ heeft dan serieuze consequenties.
Wij kunnen er in Sint-Truiden over meespreken.
-Sociale media, goed en wel, maar er zijn meer en meer lokale websites, die zich precies focussen op het lokaal nieuws. De -al dan niet politieke- achtergrond van deze lokale websites is bijgevolg belangrijk.
-We mogen niet vergeten vanwaar we komen.
Waar is de tijd naartoe dat lokale politieke partijen trachten ‘hun’ journalist binnen te krijgen bij een krant? Sommige collega’s politici vinden trouwens nog altijd dat het zo moet werken en doen nog altijd pogingen in die zin.

Wat staat wel in het onderzoek?
-Door de dalende verkoop van kranten komt de regiojournalistiek steeds meer onder druk.
Dat geldt nog sterker naarmate de gemeente kleiner is.
-De ‘sensationalisering’ van het nieuws.
Geldt voor de hele samenleving.
-Een gebrek aan diepgang bij de lokale journalisten.
Ik zou het zelf bij sommige lokale correspondenten gebrek aan kwaliteit durven noemen.
Schrijven over een brand of een ongeval is nu éénmaal niet hetzelfde als schrijven over een begroting of een technisch gemeentelijk dossier.
-Voor de meeste lokale journalisten gaat kwantiteit boven kwaliteit. De meesten zijn immers freelancers en zij worden betaald per bijdrage.
-Vriendschappen tussen lokale perscorrespondenten en politici. Ik zie dat niet echt als een probleem, want dat geldt evenzeer op andere niveaus.
Ik ga ervan uit dat er aan beide kanten volwassenheid bestaat om daarmee om te gaan. Is dat bijvoorbeeld niet hetzelfde voor een leerkracht wiens vrienden hun kinderen bij haar/hem in  de klas zitten?
-Bepaalde mensen krijgen soms een immense megafoon via de lokale pers, omdat ze erg actief zijn op sociale media.
Is correct.
De geschreven media zouden daar selectiever moeten in zijn door bronnen te checken. Maar hoe dikwijls gebeurt dat laatste nog?

Mijn conclusie: het wordt er niet gemakkelijker op, noch voor de lokale pers, noch voor de lokale politici.
Beide groepen moeten beseffen dat ze elkaar nodig hebben en dat zij heel sterk samen de lokale democratie bepalen."

• (1)’Wat vinden lokale beleidsmakers en regiojournalisten nu echt van elkaar?’, LOKAAL, VVSG-maandblad voor de lokale bestuurder, Nr. 9, september 2020, pagina ‘s 10, 11 en 12.
   
• Zie onder andere ook ‘‘Geen reactie’’  van zaterdag 13 oktober 2012 op deze website.
   
• Foto: LOKAAL, VVSG-maandblad, editie september 2020, Stefan De Wickere, eigen werk.