Politiek moet beslissen

‘Dure experts moeten Vlaanderen helpen besparen’: dat is de titel van een artikel in Het Nieuwsblad van dinsdag 2 maart 2021. (1)

Als de meerderheid van N-VA, CD&V en Open Vld in Vlaanderen wil besparen, moet ze zelf de moed hebben om dat te doen in plaats van daar dure buitenstaanders voor in te schakelen”, zegt Vlaams volksvertegenwoordiger Ludwig Vandenhove.
“In alle politieke functies, die ik gehad heb, heb ik mij altijd verzet tegen het inschakelen van externe personen of organisaties, die moeten zeggen en doen wat politici niet zelf durven. Daarom doe ik dat nu eveneens bij deze aanpak van de Vlaamse regering.
Zelf beleidsprioriteiten stellen en hiervoor de nodige financiële middelen voorzien en zoeken, is de basistaak van de politiek in een democratie.
Experten inschakelen is een teken van zwakheid, van niet durven
.

De Vlaamse regering haalt de mosterd in Nederland.
Voor sommigen is dat blijkbaar nog altijd een gidsland.

De Vlaamse regering wil dat er twee scenario’s uitgewerkt worden: 5% of 15 % besparen.
Daarvoor schakelt ze experts in voor extern advies en onderzoek en wordt er een overkoepelende stuurgroep van experten opgericht. Kostprijs: 10 miljoen euro.
Waarom kunnen de Vlaamse administratie en de Vlaamse regering dat niet zelf doen?
Waarom wordt de eigen Vlaamse administratie niet versterkt in plaats van het geld aan dure bureaus uit te geven? 
Heeft de Vlaamse regering geen vertrouwen in de eigen administratie? 
Om zich kunnen weg te stoppen achter beslissingen ‘van anderen’ en vooral niet zelf te beslissen?

Dit alles gebeurt onder de term ‘heroverweging’, waarbij kritisch bekeken wordt of een overheidsuitgave haar geld wel waard is. Met andere woorden, elke euro wordt nog eens omgedraaid. En dan komt ‘de spending review’ aan de beurt, waarbij externe onderzoekers specifieke uitgaven nog eens verder gedetailleerd onderzoeken.
Ingewikkelde termen om gewoonweg te besparen.
Beheerstechnieken gebruiken als beleidsinstrumenten.

Niet toevallig komen sociale voordelen, zoals studiebeurzen, kinderbijslagen, het sociaal tarief op de waterfactuur, etc. in het vizier.
Hetzelfde geldt voor alle subsidies.
De N-VA, via Vlaams minister van Financiën en Begroting, Wonen en Onroerend Erfgoed Mathias Diependaele, doet zijn eer als asociale partij weer alle eer aan.

Met het uitgangspunt om te onderzoeken of alle overheidsuitgaven efficiënt gebeuren, heb ik geen probleem.
Daarom zit ik in de politiek. Maar er is ook nog de ideologie.
Aan politiek doen, betekent een goed evenwicht tussen beide principes vinden en daar zoveel mogelijk kiezers achter krijgen.
Politiek en democratie zijn per definitie niet gelijk aan efficiëntie.

Ik ben benieuwd of alle subsidies voor het bedrijfsleven even kritisch zullen benaderd worden als de sociale uitgaven. Of voor al die instanties, groepen en categorieën, die nu omwille van Corona met hun hand openstaan om geld van de overheid te krijgen, maar tegelijkertijd aan de kant staan te schreeuwen dat de overheidsuitgaven en de belastingen te hoog zijn.

Ik citeer Mathias Diependaele: “Ik denk dat het een voordeel is dat we onze werking eens door externe partners laten belichten. Het is altijd een goede zaak om eens een andere set ogen naar uzelf te laten kijken.” (2)
Voor mij zijn die andere set ogen de kiezers in een democratie, die moeten oordelen.

Ook de Sociaal-Economische Raad van Vlaanderen (SERV) heeft al gereageerd dat “de doorlichting geen besparingsoperatie mag zijn”. (3)

Werk aan de winkel in de Commissie  voor Algemeen Beleid, Financiën, Begroting en Justitie van het Vlaams parlement, waar ik effectief lid van ben.”