Pijnlijk, machteloos, moedeloos, maar doorgaan!

Pijnlijk, machteloos, maar doorgaan!, het zijn maar 3 van de vele gevoelens, die ik heb bij de aangekondigde bedrijfsafslanking van Tenneco Automotive, in de volksmond beter bekend als Monroe.”, zegt gedeputeerde Ludwig Vandenhove.
“En ik hoop en duim dat het geen sluiting wordt.”

Wat is de huidige stand van zaken?
Op vrijdag 29 november 2013 werd er gestaakt bij Tenneco in Sint-Truiden. Deze staking brak uit omdat in de Spaanse pers uitlekte dat de productie van Truiense vestiging stapsgewijs zou afgebouwd worden om uiteindelijk volledig te verhuizen naar Rusland en Polen. Volgens de directie is dit niet waar en zouden er niet meer dan de reeds 250 aangekondigde jobs overgeheveld worden naar andere vestigingen.
De Europese Commissie stelt zich ondertussen ernstige vragen bij de economische noodzaak om bij schokdemperproducent Tenneco een herstructurering door te voeren. Vooral de sluiting van de fabriek in het Spaanse Gijon doet bij Europees Commissaris voor Industrie en Ondernemerschap Antonio Tajani sterke twijfels rijzen, zo liet hij op 20 december 2013 weten na een onderhoud met de Europese directie en vakbonden van Tenneco. Om hier meer duidelijkheid te krijgen over de sluiting van de fabriek in Gijon (230 ontslagen) en de afslanking van de vestiging in Sint-Truiden, had de Europese Commissie de Spaanse en Belgische overheid, de directie van het bedrijf en de bonden uitgenodigd om hun standpunten te kennen. De Commissie moedigt alle betrokken partijen in Sint-Truiden aan om de dialoog verder te zetten en zo een overeenkomst te bereiken. (1)

Dit raakt mij (nog) meer dan andere bedrijfssluitingen of -afslankingen.
Vermits ik in 1972 met mijn ouders in de achtertuin van Monroe ben gaan wonen en nu nog steeds in de buurt woon, heb ik van dichtbij de ontwikkeling van het bedrijf meegemaakt.
Als echte Truienaar en zeker als ex-burgemeester ken ik heel wat (ex-)werknemers, vaak gezinnen, persoonlijk.
Ik heb er verschillende keren aan de poorten gestaan met de kameraden van het Algemeen Belgisch Vakverbond (ABVV) -Metaal om (mee) propaganda te maken voor de syndicale verkiezingen en/of voor parlements-, provincieraads- en/of gemeenteraadsverkiezingen.
Mekaar helpen, vakbond en partij, zo zou het moeten.
Kijken naar de gemeenschappelijke punten, niet naar de (beperkte) verschillen!

Ik heb er in mijn 18 jaar als burgemeester ook verschillende bedrijfsbezoeken gebracht.
De laatste keer was dat op vrijdag 8 juni 2012 naar aanleiding van de productie van de 100 miljoenste schokdemper.

In het begin van de jaren 2000 was Monroe op een bepaald ogenblik een moeilijk dossier voor mij als buurtbewoner en als burgemeester.
Er doken milieu- en vervuilingsproblemen op en sommige media, politici en dan logischerwijze ook een aantal inwoners en buren legden het verband met een aantal kankergevallen van (vroegere) buren.
Het heeft mij toen heel wat tijd, maar vooral diplomatie (ja dat kan ik ook!) gekost om een echt, concreet evenwicht te zoeken tussen de volksgezondheid en het milieu enerzijds en de tewerkstelling anderzijds. Maar eerlijk is eerlijk: het bedrijf heeft toen op een heel constructieve en positieve manier meegewerkt.
Wat doe je dan als verantwoord politicus?
Opkomen voor de tewerkstelling en je legt al die andere beschouwingen langs u neer ondanks de commentaar en de kritiek van diegenen, die meestal langs de kant staan en ondanks alle artikels en boeken, die over groene en/of duurzame economie geschreven worden.

In de loop der jaren werd er al eens vaker  gezegd dat er problemen waren met het bedrijf, maar uiteindelijk bleef het goed draaien.
Vorig jaar, op vrijdag 8 juni 2012, werd er zelfs uitgebreid gefeest naar aanleiding van de productie van de 100 miljoenste schokdemper.

Maar als politici wisten wij toen al beter.
De toenmalige plant manager zocht iets nadien contact om trachten geld te vinden, onder andere via de Limburgse Reconversie Maatschappij (LRM) en/of via eventuele innovatieprojecten.
Wij als sp.a, maar ik ben zeker de andere gecontacteerde politieke partijen ook, hebben er alles aan gedaan om op de gestelde vragen in te gaan tot we niets meer hoorden. Ik heb tevens permanent onze rode vakbond ingelicht over de gesprekken.

En dan kwam op 5 september 2013 het bericht van de afslanking met 250 personen met als grootste argument weer maar eens de hoge loonkost, dit keer ten opzichte van Oost-Europa. (2)
Weer maar eens de schuld van die verdomde overheid en van die verdomde politici.
Pijnlijk!

Waar is het respect voor al die personen, die jaren het beste van zichzelf gegeven hebben en nog steeds geven en die dan van de ene op de andere dag horen dat het gedaan is.
Te hoge loonkosten is het argument, maar is het niet precies omgekeerd: zijn de lonen in Oost-Europa niet te laag om dan nog niet te spreken van de sociale voorzieningen, de hoofreden waarom de bruto loonkosten bij ons zo hoog liggen?
Waarom worden nooit alle andere factoren genoemd, zoals de hoge energiekosten en de hoge productiviteit van onze werknemers, als een internationaal bedrijf weer eens verhuist?
Waarom blijft iedereen zo licht heengaan over de bankencrisis?
Volgend jaar zijn het Europese verkiezingen: is dit niet de uitgelezen mogelijkheid om echt voor een sociaal Europa te gaan?
Heeft het zin om (enkel) te investeren in innovatie, waarvan de uitkomst en de concrete resultaten qua tewerkstelling erg onzeker zijn?
Wat moet er gebeuren met al die jonge werklozen zonder aangepaste opleiding en met al de personen, die nu werkloos worden als gevolg van bedrijfsafslankingen en/of bedrijfssluitingen? 
En nog zovele andere vragen, die ik mijzelf dagelijks stel bij ons huidig economisch systeem, ook al sta ik elke dag met mijn 2 voeten in de realiteit.
Hebben we dan echt niet door dat ons mondiale sociaal-economisch systeem fundamenteel zal moeten aangepast worden.
Zelfs ik voel mij dan meer en meer machteloos en moedeloos!

Maar opgeven nooit!
Doorgaan om aan te tonen dat ons huidig sociaal- economisch bestel geen toekomst meer heeft als er geen structurele ingrepen gaan gebeuren. En dat moet gebeuren met alle linkse krachten samen.

En voor de werkgevers zal het nooit genoeg zijn: denken we maar aan de 15 Limburgse ondernemers die naar Israël trokken om hun ideeën uit te wisselen en om aan de Klaagmuur te gaan staan met hun bekommeringen zoals de te hoge loonkost. (3)
Kan het nog zieliger?

We mogen niet zo licht over dit soort gebeurtenissen heengaan, zeker nu kerstmis en een nieuw jaar voor de deur staat.

  1. Vakbonden en directie Tenneco opnieuw aan tafel. Het Laatste Nieuws, 12-12-2013, p. 18. Europese Commissie moedigt dialoog Tenneco aan. Het Laatste Nieuws, 20-12-2013, p. 17.
  2. 200 jobs op de helling bij Tenneco St-Truiden. www.hbvl.be, 05-09-2013.
  3. Limburgse ondernemers aan de klaagmuur. www.limburg-actueel.be, 19-12-2013.

 

Zie ook Tenneco Automotive produceert 100 miljoenste schokdemper! van 14-06-2012 op deze website.