Na Corona?

Het afgelopen weekend waren we vijf weken na de afkondiging van de lockdown als gevolg van Covid-19.

“Ik begrijp dat het teveel wordt voor de bevolking en zeker voor bepaalde specifieke bevolkingsgroepen”, zegt Vlaams volksvertegenwoordiger Ludwig Vandenhove.
“Niet in het minst voor hen, die het op het ene of het andere vlak moeilijk hebben.
Laten we ze maar de sociaal zwakkeren noemen om niemand te vergeten.

Een algemene beschouwing bij heel het gebeuren, zeker als ik nu zie hoe onverantwoordelijk sommigen zich gedragen. Ja, ik denk dan wat zijn wij toch een verwend volkje geworden?
Wat hebben onze grootouders en ouders dan allemaal niet gemist?

De handhaving?
Ik vind het goed dat er nu zoveel over handhaving gesproken wordt en dat burgers lastig zijn ten opzichte van medeburgers, die zich niet aan de regels houden en zo de volksgezondheid verder in gevaar brengen. Maar als groot voorstander van handhaving, die veel te weinig gebeurt in Vlaanderen, hoop ik dat de burger daar even kritisch gaat over zijn na Corona. Bijvoorbeeld wat milieu en natuur betreft. Ik ben benieuwd.

Maar los van deze algemene vaststelling vallen mij als waarnemer, niet als politicus, een drietal zaken op.  Ja, ik probeer ook steeds wat waarnemer en buitenstaander te zijn.
Lukt dat? Daar moeten anderen over oordelen, die mijn teksten lezen.
Wellicht biedt mij dat precies de gelegenheid om het al zolang vol te houden in de politiek.

Ten eerste is de economische, of noem het voor mijn part de kapitalistische logica, al terug aan het komen. Of beter, misschien nooit weggeweest.
In de media is al veel minder te doen over het feit dat we het eindelijk begrepen hadden/hebben, dat we anders moesten/moeten gaan leven en samenleven, dat de overheid een veel sterkere rol moest/moet gaan spelen in het sociaal-economisch gebeuren.
Vandaag worden we alweer om de oren geslagen met het toekomstig begrotingstekort en met ‘wie gaat dat allemaal betalen?’.
Zelfs niet iedereen, ook niet alle politieke partijen, zijn het er nog over eens dat  er niet mag geraakt wordt aan de gezondheidszorg, laat staan dat er meer middelen moeten naartoe gaan.
De dooddoener ‘dat er veel misbruik is, dat dat moet aangepakt worden en dat dat geld dan maar opnieuw moet besteed worden in de gezondheidszorg’ is weer in.
Onzin: misbruiken moeten altijd en overal zoveel mogelijk bestreden worden, maar ze zullen er altijd en overal zijn.
Bevestigen de overtredingen van ‘blijf in uw kot’ dat nu net niet?

Ten tweede de politiek.
Mij zal je nu niet snel of zelfs geen kritiek horen geven op bepaalde maatregelen.
Dat is desgevallend voor daarna als er een ernstige analyse gemaakt wordt.
Dan moeten verantwoordelijkheden gelegd en eventueel verantwoordelijken aangeduid worden. En vooral moet er een draaiboek liggen voor als zich nog eens -hopelijk niet, ijdele hoop wellicht -zulke pandemie of crisis voordoen.
Blijkbaar hebben meer en meer collega’s het daar moeilijk meer, ondanks hun oorspronkelijke beloften.
Voor alle duidelijkheid: dat heeft niets te maken met het werk en het optreden in parlementen. Meerderheid en oppositie zijn nu éénmaal eigen aan onze democratie.
Het is nooit mijn gewoonte van te zwijgen, maar met mijn jaren politieke ervaring op de teller weet ik zelfs ‘dat soms kunnen zwijgen’ belangrijk is in de politiek.

Natuurlijk is het weer van dat: een (steeds groeiend) deel van de bevolking en de pers geven commentaar en kritiek op de politiek. Dat mag, neen moet zelfs in een democratie, maar zo zitten diegenen, die zich nu aan welbepaalde principes houden, zoals ik, er eveneens weer tussen.

Ik zie ook een toenemend aantal collega’s, die nu graag een graantje willen meepikken van de media-aandacht.
Het is in de media alles Corona wat de klok slaat. Dus wil je nu als politicus in de media komen, weet je het wel.
Ik heb het zeker niet over uitvoerende mandatarissen, zoals ministers, burgemeesters, etc., die gewoon hun werk doen. Maar er zijn inmiddels heel wat andere voorbeelden van maatregelen en acties.

Ten derde de media.
De media, maar zeker de openbare media,zouden objectieve informatie moeten brengen en de bevolking vooral moeten informeren.
Net zoals bij verkiezingen, ‘analyseren ze kapot’, want anders krijgen ze hun programma’s of bladzijden niet gevuld.
Ik ben absoluut voor persvrijheid, maar zeker in zulke crisistoestand zou het niet slecht zijn dat de media zichzelf wat extra regels zou opleggen. (1)”

  • Foto: shutterstock.com.