Sinds januari 2005 kan u op deze website wekelijks een cartoon vinden die gebaseerd is op een actuele politieke of maatschappelijke gebeurtenis, waarbij
Ludwig Vandenhove/> zelf betrokken is en/of waarover hij zijn mening geeft.

Cartoonist Dré Mathijs laat elke week zijn verbeelding de vrije loop en zorgt ervoor dat de gebeurtenis van die week wat meer in het oog springt.

De cartoons van 2005 werden samengebracht in een tentoonstelling die op 14 en 15 januari 2006 plaatsvond in de hallen van het stadhuis en daarna ook nog te zien was in het Koninklijk Atheneum van Sint-Truiden.

Naar aanleiding van deze tentoonstelling werd ook een boek gepubliceerd waarin alle cartoons werden verzameld. Wil je nog een exemplaar van het cartoonboek ‘Een jaar Ludwig ludiek’ ontvangen, stuur dan een e-mail met je adres naar burgemeester@sint-truiden.be en je krijgt zo snel mogelijk een exemplaar toegestuurd. De voorraad is beperkt dus wees er snel bij!

Sint-Truiden heeft zich de laatste jaren geprofileerd als cultuurstad in het algemeen en kunststad in het bijzonder.

Wat het aspect kunststad betreft, zijn er diverse initiatieven gericht naar de globale bevolking.

Enerzijds is er kunst in de breedte, via onder andere de Haspengouwse Academie voor Beeldende Kunsten (HABK), die de laatste jaren een exponentiële stijging van het aantal studenten kent, hetgeen zich ook uit in de kwaliteit van het geleverde werk.

Anderzijds zijn er ook heel wat initiatieven die de echte kunstliefhebbers naar Sint-Truiden halen, zoals onder andere een aantal tentoonstellingen in cultuurcentrum de Bogaard en vorig jaar de spraakmakende tentoonstelling ‘Delicious’, die Sint-Truiden qua moderne, actuele kunst écht op de kaart gezet heeft.

Wat dit laatste betreft, mag zeker het ere-burgerschap en het kunstwerk ‘Cosmopolitan Chicken’ van Koen Vanmechelen op het kerkveld van de abdijsite eveneens niet uit het oog verloren worden.

De stad Sint-Truiden voert tevens een actief beleid op het vlak van personen met een handicap.
Naast specifieke beleidsmaatregelen, die gericht zijn op deze bijzondere doelgroep, is er ook permanent aandacht op alle andere beleidsdomeinen voor deze bevolkingsgroep.
Zo moet het ook: aandacht voor personen met een handicap moet als het ware horizontaal doorheen een globaal beleid lopen.

In die context heb ik als burgemeester al een paar keer gesuggereerd dat wij binnen het cultuur- en kunstbeleid van de stad Sint-Truiden in feite een aantal initiatieven qua kunst voor mensen met een handicap, die nu trouwens reeds in mindere of meerdere mate bestaan, moeten trachten te bundelen en een stuk professioneel moeten ondersteunen.

Er zijn reeds heel wat initiatieven in Sint-Truiden op dit vlak, zoals onder andere voor psychiatrische en ex-psychiatrische patiënten, die op de één of andere manier aan kunst doen, er is WIRIC, dat onlangs nog tentoongesteld heeft met schilderwerken van zijn gasten in de tentoonstellingsruimte ‘t Galerietje van cultuurcentrum de Bogaard en er is het initiatief van de Vereniging voor Personen met een Handicap (VFG), die tijdens het kerstverlof een kunstatelier georganiseerd heeft in het kasteel op het domein ‘t Speelhof.

De uitdaging bestaat er nu in om al deze organisaties eens rond de tafel te brengen om na te gaan of de krachten niet kunnen gebundeld worden en in welke mate zo’n initiatief professioneel zou kunnen ondersteund worden door bijvoorbeeld de Haspengouwse Academie voor Beeldende Kunsten.

Naast het op punt zetten van een, weliswaar niet al te zware structuur, zou er ook moeten uitgekeken worden naar een locatie en/of ontmoetingsruimte waar bij voorkeur, zonder dat een organisatie haar of zijn eigenheid zou verliezen, zo’n atelier voor personen met een handicap zou kunnen uitgebouwd worden.
Eén van de mogelijkheden waaraan ik denk, en een politicus moet nu eenmaal durven vooruit kijken, is bijvoorbeeld de benedenverdieping van het kasteel ’t Speelhof.
Deze locatie heeft het voordeel dat personen met een handicap, afwisselend met het gegeven dat ze aan kunst aan het doen zijn, zich ook in de vrije natuur kunnen begeven.
Bovendien biedt ’t Speelhof als groene long ook een mogelijkheid om bijvoorbeeld één of twee keer per jaar tentoonstellingen van personen met een handicap te organiseren, hetzij op het domein zelf in open lucht, hetzij in binnenruimten.

Ik heb mijn idee al met enkele mensen uit de sector besproken en ben van plan om binnenkort hierrond een vergadering samen te roepen om na te gaan welke de bereidheid is van de diverse instanties om aan dergelijk project mee te werken en vooral ook om na te gaan welke de concrete mogelijkheden zijn.

Indien zo’n samenwerkingsverband zou kunnen tot stand komen, zou het ook weer een bijkomende mogelijkheid zijn naar integratie van personen met een handicap toe.
In die zin denk ik bijvoorbeeld niet alleen aan een ondersteuning door de Haspengouwse Academie voor Beeldende Kunsten, maar bijvoorbeeld ook door de Provinciale Hogeschool Limburg (PHL), waar wij als stad al heel wat samenwerkingsverbanden mee hebben en waar een afstudeermogelijkheid creatieve therapie is.
Waar zouden studenten, die deze richting volgen, beter hun stage kunnen volbrengen dan in een specifiek kunstatelier voor personen met een handicap?

Ik weet het: het is weer maar een idee van mijnentwege, maar in de politiek moeten we inderdaad durven dromen en wat mij betreft is zo’n kunstatelier voor personen met een handicap zelfs veel concreter dan een droom.
In het recente verleden heb ik van veel projecten als burgemeester gedroomd, die uiteindelijk in mijn nu al bijna 12-jarig burgemeesterschap gerealiseerd zijn.

Het kan alleen Sint-Truiden ten goede komen als cultuur- en kunststad indien we dergelijk kunstatelier voor personen met een handicap zouden kunnen opstarten.

Ludwig Vandenhove
burgemeester - senator