Sinds januari 2005 kan u op deze website regelmatig een cartoon vinden die gebaseerd is op een actuele politieke of maatschappelijke gebeurtenis, waarbij
Ludwig Vandenhove/> zelf betrokken is en/of waarover hij zijn mening geeft.
Cartoonist Dré Mathijs laat zijn verbeelding de vrije loop en zorgt ervoor dat de gebeurtenis wat meer in het oog springt.

‘Mijn Restaurant: pure sms-cultuur!’

Mijn Restaurant, de populaire serie op de Vlaamse Televisiemaatschappij (VTM), ligt nu al enkele weken achter de rug.
In tegenstelling tot een paar maanden/weken geleden, toen er dagelijks berichtgeving over in de krant stond en/of de radio te horen en/of op televisie te zien was, is Mijn Restaurant nu al uit de actualiteit.
Enkel het gegeven dat Ann en Tom afgezien hebben van een procedure op te starten tegen VTM om de uitslag in detail te kennen, heeft de krant nog gehaald.

Voor alle duidelijkheid, en ik heb dit verschillende keren gezegd in interviews, maar ook op deze website (zie tekst ‘Mijn Restaurant’ van 12 februrari 2009): dit programma heeft een enorme uitstraling voor onze stad Sint-Truiden gehad!
Voor een stad als Sint-Truiden, en zelfs voor grote(re) steden, is het onbetaalbaar om zoveel uren zendtijd op televisie te kopen.

Dit neemt niet weg dat ik mijn bedenkingen bij dit soort programma’s heb, en hier ben ik consequent in, want ik heb dit altijd gezegd: voor Mijn Restaurant naar Sint-Truiden kwam, tijdens de hype en nu erna.

Ik vind dit soort programma’s geen goede evolutie in onze maatschappij.
Van een mediacultuur, die heel veel mensen ondergaan, zonder er veel bedenkingen bij te maken, zijn we nu zelfs echt aan het evolueren naar een sms-cultuur, die ook vooral een commercieel gebeuren is, hoewel ook dit maar weinig mensen schijnen te weten. Zij weten bijvoorbeeld niet dat er gespecialiseerde firma’s bestaan, die tegen betaling een aantal sms-en versturen.

Met alle respect voor dit programma, maar een restaurant kies je niet op basis van het aantal sms-en, maar wel op basis van het feit of het er al niet lekker en/of gezellig is, wat het bij Ann en Tom zeker was, begrijp mij niet verkeerd! Bovendien zijn verkiezingen de basis van onze democratie en is het gegeven te belangrijk om er ‘mee te spelen’. Ik heb onder mijn verkiezingsborden dan ook geen oproep gezet om voor Ann en Tom te sms-en, omdat mensen op mij moeten stemmen omwille van het feit wat ik doe als politicus en op basis van het partijprogramma van de sp.a, waartoe ik behoor, niet omdat het populair overkwam om ook te vragen om voor Ann en Tom te sms-en.

Voor het overige meen ik dat de stad Sint-Truiden in het algemeen en ik als burgemeester in het bijzonder gedaan hebben wat wij moesten doen om Mijn Restaurant zoveel mogelijk te promoten.
Er is echter een duidelijk onderscheid tussen mijn functie als burgemeester en mij als persoon.
Als ik de commentaar hoor van sommigen, ook van collega-politici, heb ik zelfs de indruk dat deze verwachten dat politici hun mening niet meer te kennen geven, nochtans precies datgene waarvoor we volgens mij verkozen zijn. In die zin interpreteer ik ook de uitspraken van collega-schepen Pascal Vossius waar hij zegt dat ik mij zou gefrustreerd voelen, omdat ik bij Mijn Restaurant, maar ook naar aanleiding van een aantal andere gebeurtenissen in Sint-Truiden (kampioenenviering Koninklijke Sint-Truidense Voetbalvereniging (KSTVV); Lady’s City Night) onvoldoende in de actualiteit ben gekomen.
Ik laat die woorden voor zijn rekening en kan alleen maar zeggen dat ik eveneens bijzonder blij ben met de promotie van KSTVV naar eerste klasse en met het succes van een aantal activiteiten van de vzw Trud’Or, zoals Lady’s City Night.

Voor alle duidelijkheid wil ik echter ook dit zeggen, met alle respect voor VTM en bepaalde programma’s en de activiteiten van de vzw Trud’Or: “Ik hoop dat Sint-Truiden geen VTM-stad wordt!”
Als stad Sint-Truiden horen dat soort activiteiten ook thuis tussen de verschillende evenementen, die we jaarlijks organiseren, maar hier mag zeker niet de klemtoon op liggen!

Als collega-schepen Pascal Vossius beweert dat ik al zou gefrustreerd zijn, dan heeft hij het misschien bij het rechte eind dat dit het geval is over het gegeven dat de stad Sint-Truiden niet meer bestuurd wordt zoals dat tijdens de twee vorige legislaturen met Open VLD wel het geval was. Nochtans maakte hij tijdens de laatste legislatuur ook deel uit van de coalitie.

Het gegeven dat een maand lang in Sint-Truiden Mijn Restaurant het belangrijkste politieke probleem bleek te zijn en de laatste gemeenteraad van maandag 15 juni 2009 hebben dit nog maar eens bewezen!

Dat politici riepen om én voor Mijn Restaurent én voor hen te stemmen bij de verkiezingen van zondag 7 juni 2009, getuigt niet enkel van het politiek gebruiken, maar zelfs misbruiken van heel dit programma, maar houdt ook in dat die politici blijkbaar niet vragen aan de kiezers om te stemmen waarvoor ze inhoudelijk staan. Is dit nochtans niet de essentie van democratie en politiek?

Het gegeven is dat politici, die hun werk wel ernstig doen en met inhoud bezig zijn, door een steeds groter gedeelte van de bevolking over dezelfde kam geschoren worden als politici zonder inhoud.
Of hoe de anti-politiek gevoed wordt!

Hieronder vindt u integraal het artikel dat in De Standaard van donderdag 4 juni 2009 is verschenen.

'Dit is een sms-cultuur'

'Onvoorstelbaar hoe dit de mensen bezighoudt', stelt de Sint-Truidense burgemeester Ludwig Vandenhove vast.
Vedetten spreken meer aan dan gewichtige zaken

Sint-Truiden en bij uitbreiding heel Limburg supporterden vurig voor Ann en Tom van restaurant Bigarreaux. Een groot scherm op de Markt, optredens, heel de stad was zondag in de ban van de culinaire strijd.

'We hadden net voor de promotie van de stad een luchtballon gekocht en die hebben we goed kunnen gebruiken om spandoeken met steunoproepen voor Tom en Ann de lucht in te sturen', vertelt burgemeester Ludwig Vandenhove (SP.A). 'We moeten daar eerlijk in zijn: voor de uitstraling van een stad is dit onbetaalbaar.'

Het stadsbestuur trok 10.000 euro uit voor de feestelijkheden. Dat werd aangevuld met spontane acties van de verenigingen.

'Ik kan niet zeggen dat ik een trouwe kijker was, want ik heb weinig tijd om tv te kijken. Maar het programma kreeg voldoende aandacht in de andere media, zodat ik moeiteloos kon volgen. De finale heb ik natuurlijk niet gemist,' vertelt Vandenhove.

Teleurgesteld? 'In het restaurant zelf was de sfeer bedrukt en vloeiden de tranen, maar op de Markt ging het feestje toch door. Weet je, ook toen onze voetbalclub de bekerfinale verloor van La Louvière werd er gefeest. Je moet het sportief opnemen. We zijn Bourgondiërs, hé.'

De burgemeester staat te kijken van de gekte die het tv-programma teweegbrengt. 'Onvoorstelbaar hoe dit mensen van alle lagen van de samenleving en van alle leeftijden bezighoudt.'

'We leven echt in een media- en sms-cultuur. Het ging op de duur niet meer over de keuken, maar over de aanhang die je met de sms kon winnen.'

De volbloed politicus Vandenhove - dertig jaar in het vak - moet vaststellen dat de politiek en de verkiezingen niet dezelfde animo opwekken. 'De evolutie dat mensen steeds minder wakker liggen van gewichtige zaken dan van de vedetten op tv, betreur ik. De democratie is toch belangrijk.'

'Er zijn politici die hun campagne aan Mijn Restaurant hebben proberen te koppelen. Daar heb ik niet aan meegedaan.'