Cartoon: herdenking wapenstilstand

Sinds januari 2005 kan u op deze website wekelijks een cartoon vinden die gebaseerd is op een actuele politieke of maatschappelijke gebeurtenis, waarbij
Ludwig Vandenhove/> zelf betrokken is en/of waarover hij zijn mening geeft.
Cartoonist Dré Mathijs laat elke week zijn verbeelding de vrije loop en zorgt ervoor dat de gebeurtenis van die week wat meer in het oog springt.


De cartoons van 2005 werden samengebracht in een tentoonstelling die op 14 en 15 januari 2006 plaatsvond in de hallen van het stadhuis en daarna ook nog te zien was in het Koninklijk Atheneum van Sint-Truiden.


Naar aanleiding van deze tentoonstelling werd ook een boek gepubliceerd waarin alle cartoons werden verzameld. Wil je nog een exemplaar van het cartoonboek ‘Een jaar Ludwig ludiek’ ontvangen, stuur dan een e-mail met je adres naar burgemeester@sint-truiden.be en je krijgt zo snel mogelijk een exemplaar toegestuurd (zolang de voorraad strekt).

Herdenking wapenstilstand

 

In zijn toespraak naar aanleiding van de 11 novemberviering in Brustem is burgemeester
Ludwig Vandenhove/> ingegaan op het gegeven democratie en het aspect (on)verdraagzaamheid.

“De democratie is een te broos iets om er ondoordacht mee om te springen. Te veel mensen hebben hun leven gegeven voor de democratie, die vandaag door te velen als te vanzelfsprekend wordt ervaren”, zegt Ludwig Vandenhove.  

Hieronder vindt u de integrale tekst van de toespraak.

Eerwaarde Heer pastoor
Mijnheer de diaken
Mevrouw en heren voorzitters en bestuursleden van de oud-strijdersverenigingen
Heren kolonels, officieren, onder-officieren en andere vertegenwoordigers van de militaire overheid, actief of gepensioneerd
Vertegenwoordigers van de lokale
politie Sint-Truiden -/> Gingelom - Nieuwerkerken, de gewestelijke brandweer Sint-Truiden, het Rode Kruis en de Civiele Bescherming
Mevrouw de directeur, leerkrachten, ouders en kinderen van de vrije basisschool de Boomhut in Brustem
Muzikanten van de Koninklijke Fanfare Sint-Christina en de Koninklijke Harmonie der Gilde
Collega’s in de politiek
Geachte aanwezigen
Beste inwoners van Brustem

Welkom op deze traditionele 11 novemberviering hier in Brustem, de hoofdplechtigheid in Groot Sint-Truiden. Het is al jarenlang traditie en tradities moeten in ere gehouden worden, er zijn er immers nog zo weinig.

Op 11 november 1918 sloten de Duitsers, Fransen en Engelsen een wapenstilstand. De overeenkomst werd ondertekend in een treinwagon in het bos van Compiègne ten noorden van Parijs. Die treinwagon staat er nu nog steeds op dezelfde rails.

Het betekende het einde van de eerste wereldoorlog, ook de Grote Oorlog genoemd. De oorlog kostte uiteindelijk 8,5 miljoen mensenlevens, waarvan alleen al in West-Vlaanderen 400.000.

Het einde van de tweede wereldoorlog (V-dag) werd nooit een officiële feestdag om geen afbreuk te doen aan het officiële huldebetoon aan de “helden van de IJzer”.

Nu staat 11 november voor de herdenking van alle oorlogen in de wereld.

Vandaag herdenken we allen die voor ons hun leven offerden.

Dit monument toont onze blijvende erkentelijkheid tegenover hen.
Zo wordt de jongere generatie, die de luxe en de vrijheid van woord en daad als vanzelfsprekend, vaak te vanzelfsprekend, ervaart, er blijvend aan herinnerd dat deze vrijheid ook zijn tol heeft geëist.

Een oorlog levert weliswaar ‘overwinnaars’ op maar het aantal ‘verliezers’ is veel groter.
De grote verliezers zijn in eerste instantie de bewoners van de oorlogsvoerende landen, zowel langs ‘overwinnaars-‘ als langs de ‘verliezerskant’. Zij moeten tal van ontberingen doorstaan, zowel tijdens als vlak na de oorlog. De meesten verliezen één of meer familieleden, raken hun bezittingen kwijt, maar vooral verliezen hun vrijheid.

Wij konden na de oorlog echter onze vrijheid bewaren.

Een van de gevolgen van een oorlog zijn de talrijke vluchtelingen die elders een nieuw maar vooral een beter leven willen opbouwen.
Migraties hebben altijd bestaan in de geschiedenis, ook dichtbij ons. Of zijn we vergeten hoeveel Vlamingen pakweg 30 of 40 jaar geleden gingen werken in of emigreerden naar Wallonië?

Niet alleen socio-economische of politieke redenen maken dat mensen ergens anders een beter leven willen gaan opbouwen maar ook milieurampen zijn er meer en meer de oorzaak van dat mensen emigreren naar plaatsen waar het beter is.
In de recente film ‘An inconvenient truth’ van voormalig vice-president van Amerika Al Gore worden we nogmaals gewaarschuwd voor milieurampen die zonder twijfel zullen blijven en nog meer gaan plaatsvinden als we niets gaan doen aan de opwarming van de aarde. Als we blijven verdergaan zoals we nu bezig zijn, zal er binnen een tiental jaren immers een ramp van planetaire omvang plaatsvinden. Het klimaatsysteem zal dan zo erg verstoord worden dat extreme variaties van de weersomstandigheden, overstromingen, langdurige periodes van droogte, dodelijke hittegolven... het gevolg zullen zijn.

De Westerse wereld wordt de laatste jaren steeds vaker geconfronteerd met immigraties.
Door deze toevloed van vreemdelingen ontstaan er vaak onderhuidse spanningen tussen de allochtonen en de autochtonen.
Het verschil in levenswijze - de vreemdelingen komen meer op straat en hebben onderling veel sociaal contact, net zoals wij vroeger - geeft voor sommige burgers aanleiding tot een ‘onveiligheidsgevoel’.
Dit wordt nog versterkt door een aantal kleine en/of grote overtredingen, waarin de burger zich ergert, zoals bijvoorbeeld (verkeers)agressie (met de laatste maanden enkele doden als gevolg), sluikstorten, hondenpoep, nachtlawaai, enz.
Mede daardoor voelen sommigen zich geroepen om extreme standpunten te gaan innemen en zo zelfs een voedingsbodem te kweken voor racisme.

Gelijkaardige extreme standpunten leidden in de jaren dertig de wereld naar een nieuwe oorlog, de tweede wereldoorlog.
Wanneer we ons daarin weer laten meeslepen, dan gaan we onvermijdelijk terug naar een periode die we ten allen prijze dienen te vermijden.
Oorlog levert immers enkel verliezers op. Kijk vandaag naar al die plaatsen in de wereld: Irak, het Midden-Oosten, het toenemend terrorisme, etc.

Een goede dialoog en de nodige hoffelijkheid en respect voor de anderen is de enige mogelijke oplossing.
Dit betekent echter dat iedereen zich wederzijds dient aan te passen. Het houdt in: ‘gelijke rechten maar ook gelijke plichten voor de burger van gelijk welke afkomst’.
Enkel met wederzijds respect kunnen we onze huidige democratie behouden en een leefbare maatschappij voor iedereen verder uitbouwen.


Onze huidige vrijheid en democratie danken we aan allen die sneuvelden tijdens oorlogen.

Vergeten we niet dat tijdens de laatste wereldoorlog door de solidariteit tussen de verschillende etnische bevolkingsgroepen de toenmalige vijand werd verslagen. Toen vochten ‘blank en zwart’ broederlijk naast elkaar tegen de gemeenschappelijke vijand.

Wat toen mogelijk was moet ook heden kunnen.
Deze solidariteit moet zeker ook mogelijk zijn tijdens een periode van vrede.

Het is de uitdaging om hier allemaal samen aan te werken zodat Sint-Truiden een stad is en blijft waar het goed is om verdraagzaam te leven, te wonen en te verblijven.
In die zin is er in de maand mei van dit jaar op mijn initiatief een visietekst ‘Samen … een stad apart’ over de interculturele en interlevensbeschouwelijke samenleving op het niveau van Sint-Truiden ondertekend door alle scholen over de netten heen en door alle geloofsovertuigingen. We moeten kijken naar wat ons bindt, niet wat ons scheidt.

Ik wil hierbij dan ook nogmaals oproepen tot verdraagzaamheid. Laten we allemaal samenwerken aan een verdraagzaam, gastvrij en multicultureel Sint-Truiden, want dat is de samenleving van morgen.
Laten we hier allemaal ééndrachtig aan werken en als er hierrond al eens problemen zijn, moeten we deze consequent oplossen. Maar laten we ons evenzeer consequent en met alle middelen, en ik druk op alle wettelijke, politieke en juridische middelen, afzetten tegen diegenen, individuen en groepen, die Truienaren precies willen opzetten tegen die groepen of tegen mekaar willen opzetten rond die fenomenen, die nochtans ook zo typisch zijn voor onze stad.
Ook in deze, en ik blijf altijd geloven in het positieve van de mens, blijf ik hopen op het gezond (boeren)verstand van de Truienaar. Laat ons ook daar ‘een stad apart’ blijven.

Ik dank u allen voor uw aanwezigheid en wil iedereen van harte bedanken, die op de één of andere manier heeft bijgedragen tot deze plechtigheid.

Tags: