Bereidheid tot compromissen, gezond verstand, sereniteit en wederzijds begrip en vertrouwen!

“Al deze elementen hebben we nodig.”, zei burgemeester
Ludwig Vandenhove in zijn 11 juli-toespraak naar aanleiding van de uitslag van de recente federale parlementsverkiezingen, het huidige (pre)formatieberaad en de eventuele staatshervorming, die hieruit moet resulteren.

Anders zullen we andermaal niet tot concrete resultaten komen.”

Ook herhaalde hij zijn pleidooi voor een sociale staatshervorming en voor een OPEN, verdraagzaam, intercultureel en interreligieus Vlaanderen binnen een internationale en Europese context.

 

 

 

 

Hieronder vindt u de integrale tekst van de toespraak van
Ludwig Vandenhove.

 

 

Mevrouw de voorzitter en leden van de stedelijke cultuurraad en van het plaatselijk 11 juli-comité
Gastspreker professor doctor Louis Vos
Dames en heren
Beste vrienden
Collega’s uit de politiek

 

 

Namens het stadsbestuur van Sint-Truiden heet ik u van harte welkom op deze 11 juli-viering.

 

 

Vandaag zijn wij hier samen om te herdenken wat er zich op 11 juli 1302 afspeelde in het Groeningenveld te Kortrijk, een datum, die dankzij de geromantiseerde versie van Hendrik Consience uitgroeide tot dit Vlaams Feest.
Dit feest kreeg een zeer symbolische betekenis, ook al waren er in 1302 aan beide zijden Franstaligen aan het vechten.

 

 

Zeker vandaag kan deze feestdag - voor sommigen althans - een extra beladen betekenis hebben.
Net zoals drie jaar geleden valt de 11 juli-viering vlak in de periode van wat mij betreft een weer zeer moeilijke federale regeringsvorming.
De vraag naar een verdere doorgedreven staatshervorming staat daarin centraal. We mogen de Vlaamse Feestdag dan ook niet alleen zien als een feest van de Vlaamse ontvoogding, maar als een feest van de Vlamingen als een deel van alle Belgen, zeker nu er een algemeen gevoel heerst dat België op een soort van historisch keerpunt staat.

 

 

De staatshervorming is a fortiori zo een proces dat niet als een afrekening met de tegenpartij mag gezien worden.
Bereidheid tot compromissen, gezond verstand, sereniteit en wederzijds begrip en vertrouwen zijn wat we nodig hebben. Dit is precies wat er de laatste 3 jaar niet is geweest met alle negatieve gevolgen van dien voor ons land.

 

 

Alle taalgroepen en partijen aan de onderhandelingstafel moeten begrijpen dat democratie en politiek ‘een zaak zijn van gelijk krijgen, niet (altijd) van gelijk hebben’.

 

 

We moeten er, wat mij betreft, rekening mee houden dat hervormen om te hervormen weinig zin heeft. Het uitgangspunt moet zijn dat we streven naar een betere dienstverlening, meer democratie en een meer doorzichtig bestuur voor de burger.
Dat betekent goed afgelijnde bevoegdheidspakketten.
Daar ligt de burger echt wakker van en betaalt zij/hij belastingen voor.

 

 

Vraag aan de gemiddelde burger welk niveau voor wat bevoegd is en de overgrote meerderheid, buiten de direct betrokkenen - de politici en hun directe omgeving - zullen u het antwoord schuldig blijven.
Dit land moet éénvoudiger worden, want onze ingewikkelde staatsstructuur krijgen we hoe langer hoe minder uitgelegd in het buitenland en begint ons internationaal ook meer en meer parten te spelen.
Het huidige voorzitterschap van de Europese Unie (EU) legt hier nu nog eens extra de nadruk op.

 

 

Bij zo een globale staatshervorming mag eveneens de interne Vlaamse staatshervorming, die uitdrukkelijk in het Vlaamse regeerakkoord staat, niet uit het oog verloren worden.
Vlaanderen is enorm ingewikkeld geworden qua overleg, procedures, subsidies, etc.
Als burgemeester kan ik erover meespreken.
En ik weet dat de Vlaamse regering en het Vlaams parlement ermee bezig zijn, maar wat mij betreft niet snel genoeg en nog onvoldoende.
Voor mij blijft de boodschap simpel: geef meer autonomie en geld aan gemeenten/steden zonder dat er allerlei beleidsplannen moeten tegenover staan.
Vermits uit alle studies, ook internationale, blijkt dat gemeenten/steden het best geleid worden, het dichtst bij de burger staan en democratisch het best gecontroleerd worden, is en blijft dat voor mij het uitgangsprincipe waarrond gewerkt moet worden.

 

 

Dat zijn voor mij de uitdagingen voor de komende staatshervorming!

 

 

Maar het is verkeerd te denken dat de staatshervorming een wondermiddel is dat alle problemen oplost.
De economische crisis, die de hele wereld nu doormaakt, kunnen we niet enkel in Vlaanderen als kleine regio in Europa oplossen, maar moet internationaal en Europees aangepakt worden.
We moeten beseffen dat we deel uitmaken van een groter geheel waar een aantal problemen zeer actueel zijn en die tevens enkel maar op dat niveau kunnen aangepakt worden.
Het voorstellen alsof een autonoom Vlaanderen dit zelf op zijn ééntje beter kan aanpakken, laat staan oplossen, is de burger iets wijsmaken.

 

 

Daarnaast moeten we durven toegeven dat Vlaanderen politiek en cultureel geen homogeen geheel is. Ook Vlaanderen kent een zekere versnippering, verwachtingen van een Vlaamse Truienaar liggen bijvoorbeeld heel anders dan de verwachtingen van een Vlaming in de Brusselse rand of worden alleszins anders aangevoeld.

 

 

En zo kom ik even, zonder er echt diep op in te gaan, op het item van onze democratie.
Door de welvaart waarin het grootste gedeelte van de Vlamingen leeft, beseffen we maar al te vaak de waarde van de democratie niet meer.
Ik heb dit nog gemerkt bij de recente federale verkiezingen hoeveel mensen lastig waren dat ze moesten gaan stemmen.
We mogen blij zijn dat we kunnen gaan stemmen en ik blijf op diezelfde nagel kloppen, ook op deze Vlaamse feestdag, want het is een uitdaging voor Vlaanderen om iedereen, maar vooral kinderen en jongeren, binnen en buiten het onderwijs, zo jong mogelijk en permanent bewust te maken van het belang van democratie en politiek.

 

 

Hoe democratischer een land is, hoe minder de bevolking er politiek bewust is en er over politiek discussieert.
Het omgekeerde geldt evenzeer.

Ik heb dit de laatste dagen nog gemerkt in gesprekken met de ambassadeur van Nicaragua en de delegatie van onze zusterstad Nueva Guinea aldaar, die momenteel in Sint-Truiden verblijft, onder andere in het kader van de parking van het cultureel centrum, die we officieel omgedoopt hebben tot het ‘Nicaraguaplein’.

 

 

Dames en heren
Beste vrienden

 

 

Ik herhaal het: we mogen alleen maar hopen dat de regeringsvorming, die momenteel op til is, haar vruchten afwerpt en dat hierbij bereidheid tot compromissen, gezond verstand, sereniteit en wederzijds begrip en vertrouwen primeren.

 

 

Vlaanderen ontsnapt ook niet aan de huidige economische crisis.
Het is duidelijk dat de federale en de regeringen van de verschillende gemeenschappen en gewesten, dus ook de Vlaamse, zullen moeten besparen. 

 

 

Wat mij betreft, moeten we bij een eventuele grotere financiële en fiscale autonomie voor Vlaanderen  uitgaan van een algemene solidariteit, waar de rijkere inkomens bereid zullen moeten zijn om meer aan bij te dragen, zodat de grotere groep Vlamingen, die het steeds moeilijker heeft, een plaats kunnen blijven behouden of opnieuw verwerven in onze samenleving.

 

 

Ik ben dan ook bijzonder blij dat precies nu, in dit weekend van de Vlaamse feestdag, de Vlaamse regering een actieplan klaar heeft om armoede op alle beleidsdomeinen aan te pakken.
1 op de 8 Vlamingen leeft momenteel onder de armoedegrens en dit kunnen we ons in dit nog altijd rijke Vlaanderen echt niet veroorloven.
Dit armoedeplan moet, weliswaar onder de coördinatie van de minister van Armoedebestrijding Ingrid Lieten, horizontaal over alle Vlaamse beleidsdomeinen heen lopen.

 

 

En hetzelfde geldt voor het Brussels hoofdstedelijk gewest als dit bij eventuele regeringsonderhandelingen op tafel komt.
Vaak denken wij enkel maar aan het belang van Brussel omwille van het feit dat er heel wat instellingen van de Europese Unie (EU), de zetel van de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO) of de internationale zetel van heel wat belangrijke privé-bedrijven of banken gevestigd zijn.
Ook de problematiek van de Brusselse rand komt wel eens aan bod.

 

 

Maar wij denken niet aan de talrijke sociale problemen, waarmee Brussel kampt, zoals armoede, de aanwezigheid van heel wat asielzoekers en migranten, etc.
Hierover wordt zelfs in de politiek niet of nauwelijks gesproken tenzij er hier of daar weer eens relletjes uitbreken. Nochtans zal dit nu het geval moeten zijn als we over een verdere staatshervorming willen onderhandelen, want ook de aanpak van deze specifieke Brusselse problematiek valt voor mij onder een sociale staatshervorming.

 

 

Kortom, ik hoop op een OPEN en verdraagzaam, intercultureel en interreligieus en sociaal Vlaanderen binnen Europa en de OPEN wereld, waarin we leven. 

 

 

Dames en heren
Beste vrienden

 

 

Tot slot wil ik iedereen bedanken, die mee instaat voor deze 11 juli-viering, in het bijzonder onze gastspreker van vandaag professor doctor Louis Vos.
Ik wens u en alle inwoners verder nog een fijne feestdag toe.

 

 

Nog veel plezier tijdens deze Academische zitting met het optreden van Karel Declercq (België in z’n Blootje en Vlaanderen in z’n hemdje) en nog meer plezier bij de straattheatervoorstellingen op het kerkveld na afloop van de receptie.

 

 

Ik dank u voor de aandacht.