Al 15 jaar burgemeester van onze mooie stad Sint-Truiden!

Dat was één van de items, die burgemeester - federaal volksvertegenwoordiger
Ludwig Vandenhove aanhaalde in zijn nieuwjaarstoespraak voor het stadspersoneel op dinsdag 5 januari 2010.

Verder ging hij onder andere in op de internationale, Belgische/Vlaamse en lokale politieke toestand, de toenemende problematiek van armoede in onze maatschappij, de huidige economische crisis (of is het ergste voorbij?) en de rol, die gemeenten/steden daar kunnen en moeten in spelen en het personeelsbeleid bij de stad Sint-Truiden.
Opmerkelijke uitspraak in verband met dit laatste: “Ik doe niet mee aan een debat over personeel dat enkel over cijfers en percentages gaat!”

 

Hieronder vindt u de integrale toespraak.

 

 

Beste personeelsleden, actief of gepensioneerd
Collega’s uit de politiek, actief of gepensioneerd
Dames en heren
Beste vrienden

 

 

Ik wens u en allen, die u dierbaar zijn het allerbeste toe voor 2010 namens het college van burgemeester en schepenen, de gemeenteraad en mezelf als burgemeester.

 

 

Ik hoop dat al uw verlangens en wensen mogen uitkomen en voor alles een goede gezondheid.
Het is een cliché, ik weet het, maar clichés dienen nu éénmaal om gebruikt te worden.

 

 

En nog een cliché nu ik toch bezig ben: bij het begin van een nieuw jaar worden er telkens goede voornemens gemaakt en grote verklaringen afgelegd, die meestal snel vergeten worden.
Of zijn ze dan niet echt gemeend?
Ik wil positief blijven en hoop dat het dit jaar toch iets anders gaat zijn.

 

 

2010 kondigt zich niet zo goed aan, maar het is aan ons om er iets goed(s) van te maken.
Economen zeggen dat het ergste voorbij is, maar dat de grootste gevolgen, vooral op het vlak van de werkgelegenheid en de werkloosheid, nog moeten komen.

 

 

Internationaal blijft er de dreiging van het terrorisme en we zijn hier de laatste weken en dagen nog maar eens met onze neus op de harde feiten gedrukt.
Natuurlijk moeten we terroristen zoveel mogelijk opsporen en straffen, maar de inzet van militaire middelen alleen gaat ons hier niet vooruithelpen.
Naast ‘oorlog’, moet er vooral gezorgd worden dat mensen in de betrokken landen het beter krijgen in plaats van hun toevlucht te moeten nemen tot het zich bekennen tot het terrorisme. Vaak hebben zij nu immers niets te verliezen, enkel maar te winnen.
Het kapen van schepen door ‘moderne piraten’ is hier het beste voorbeeld van.
Pakistan wordt het nieuwe probleemland bij uitstek, meer dan Afghanistan.
Minder extremisme en dialoog en overleg zijn de oplossingen, niet meer extremisme en dat geldt voor alle partijen.

 

 

Nationaal blijft er nood aan politieke rust, zeker nu België in de 2e helft van dit jaar voorzitter wordt van de Europese Unie (EU). Bovendien is dit de beste manier om de huidige economische problemen aan te pakken.
Maar politieke rust is wat mij betreft niet tegengesteld aan echt beslissingen nemen en aan een echt daadkrachtig bestuur.

 

 

Voor onze regio en de stad Sint-Truiden hoop ik dat we gespaard mogen blijven van ‘grote ongelukken’ en van bedrijfssluitingen en/of afdankingen.
En wat ik daarnet zei voor België en Vlaanderen, geldt ook voor onze stad: politieke rust!

 

 

De economische situatie als gevolg van de bankencrisis zal ongetwijfeld ook 2010 blijven beheersen.

 

En we horen er veel over praten in de media, maar merken dit eveneens dichtbij ons. Denken we bijvoorbeeld maar aan de talrijke daklozen, die recent in het nieuws geweest zijn als gevolg van de barre weersomstandigheden.

 

 

 

 

Maar je merkt het, met kerstmis en nieuwjaar in het vooruitzicht stonden de kranten er vol van en je kon de radio of de televisie niet aanzetten of het was het hoofdpunt.
Vandaag is dit al veel minder het geval.
Typisch voor de huidige mediamaatschappij waarin we leven: als het geen nieuws (meer) is, is het ook geen probleem meer!

 

 

Elke dakloze is één teveel!
Onze maatschappij heeft geld genoeg om het probleem van armen en daklozen op te vangen en zelfs om dit structureel op te lossen.
Dit is een kwestie van keuzes en van solidariteit.

 

 

Wij zouden nu van dit ‘collectief meevoelen’, wat al minder groot is dan enkele weken geleden zoals ik daarnet al zei, precies gebruik moeten maken om dit probleem fundamenteel en structureel aan te pakken en er een echt beleid rond te voeren.
Het leger dat er niet klaar voor is, de Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten (VVSG), die beweren dat het personeel van de Openbare Centra voor Maatschappelijk Welzijn (OCMW’s) hier niet flexibel genoeg kan op inspelen, gemeenten en steden, die onvoldoende mogelijkheden hebben, etc.

 

 

Alle middelen, kleine en grote, zijn goed om het armoedeprobleem aan te pakken.
Er is geen enkel argument of reden om zich achter te verschuilen om voor deze bevolkingsgroep (n)iets te doen.
Hetzelfde geldt voor alle acties en initiatieven om dit probleem onder de aandacht te brengen.

 

 

Om nog maar eens een cliché te gebruiken: ‘Geen woorden, maar daden!’ is hier geen slogan, maar de harde realiteit.

 

 

Beste vrienden

 

 

Om de huidige economische crisis aan te pakken moeten alle overheden mee hun verantwoordelijkheid opnemen.
En wat mij betreft, is dit niet alleen en zeker niet blindelings besparen.

 

 

Vanuit mijn opleiding als economist ben ik een aanhanger van John Maynard Keynes, die precies op zulke ogenblikken bepleitte dat de overheid meer geld in de economie moest pompen, hetgeen nu bijvoorbeeld gebeurt in de Verenigde Staten door massaal geld bij in omloop te brengen.
En ik ben hier in goed gezelschap: zelfs professor doctor Paul De Grauwe van de Katholieke Universiteit Leuven (KUL), die vroeger nochtans eerder bekend stond als neo-liberale economist, bepleit dit tegenwoordig in elk interview.

 

 

En wat dat besparen betreft, vind ik dat sommige sectoren hier zeker niet voor in aanmerking komen, integendeel zelfs, verhogen is hier de boodschap. Ik denk hierbij bijvoorbeeld aan initiatieven ter bestrijding van armoede, sociale economieprojecten en tewerkstellingsbevorderende maatregelen.

 

 

En als ik zeg alle overheden, heb ik het eveneens over gemeenten en steden, dus ook de stad Sint-Truiden.
Bijkomend element hiervan is dat dit geld relatief snel in de lokale economie terechtkomt.

 

 

Beste personeelsleden

 

 

Ik hoop dat we in 2010, ambtenaren en politici, elk op hun eigen terrein en vanuit hun eigen achtergrond, opnieuw goed zullen kunnen samenwerken om het imago van de stad Sint-Truiden hoog te houden.
En inmiddels was ik op 1 januari 2010 al 15 jaar burgemeester van deze mooie stad.
En als ik terugkijk op die periode dan kan ik zonder schroom zeggen dat deze stad veranderd is.
Bedankt hiervoor, want dit is enkel het resultaat van de samenwerking van de ambtenarij en de politiek.

 

 

 

 

In dit verband wil ik jullie wel iets vragen: nu er door sommigen op alle niveaus - en de economische en financiële crisis is hier uiteraard niet vreemd aan - gepleit wordt voor de vermindering van het aantal ambtenaren, is het nog belangrijker dat er een goede dienstverlening aan de burger geboden wordt. De belastingsbetaler betaalt hiervoor immers een prijs onder de vorm van belastingen. Bovendien bezorg je zo argumenten aan de politici, die jullie verdedigen.

 

 

Bij deze nieuwjaarsreceptie sta ik traditioneel ook altijd even stil bij het personeelsbeleid van de stad Sint-Truiden.

 

 

Voorafgaandelijk dit: net zoals in het verleden, trouwens wettelijk en decretaal opgelegd, zullen wij over alle personeelsaangelegenheden overleg plegen met de representatieve vakbondsorganisaties. Ik denk hierbij bijvoorbeeld aan het al dan niet invoeren van de prikklok en/of het ook werken van sommige diensten op maandag, zodat er permanentie is van maandag tot zaterdag.

 

 

In 2009 is er de zogeheten nieuwe rechtspositieregeling gekomen.
Deze is al goedgekeurd tijdens de gemeenteraad van januari 2009.

 

 

Daarenboven was er op Vlaams niveau het sectoraal akkoord 2008 - 2013, hetgeen ook een aantal voordelen voor jullie inhoudt.

 

 

Ik zou inconsequent met mezelf zijn indien ik hier niet zou zeggen dat ik het personeelsbeleid van de voorbije 15 jaar wil verderzetten, met name:

 

- personeelsbeleid is geen doel op zich, maar staat in functie van een goede dienstverlening aan de bevolking;
-
de personeelslasten binnen de globale begroting moeten beheerst worden.
En dit drukt zich niet alleen uit in cijfers en/of percentages, maar ook in inhoud.
Als ik bijvoorbeeld de vergelijking maak met 1 januari 1995, toen ik als burgemeester begon, zijn er heel wat functies en taken bijgekomen voor gemeenten en steden, waar de burger van verwacht dat ze uitgevoerd worden, liefst gratis.
Enkele voorbeelden: bladerbakken, duurzaam beleid, erfgoed, fietspaden, openbaar vervoer, etc.
En ik ben ook voor flexibiliteit van personeel, maar die is niet eindeloos.
Ik doe niet mee aan een debat over personeel dat enkel over cijfers en percentages gaat!;
-
aandacht hebben voor allerlei sociale projecten, waarin personen tewerkgesteld worden, die minder kansen krijgen op de normale arbeidsmarkt.
Wij blijven wat dat betreft bij de stad Sint-Truiden rond de 10% zitten en ik ben daar bijzonder blij mee.

 

Voor 2010 staat de herziening van het personeelsorganogram op het programma. Ook zullen wij bijzondere aandacht schenken aan de zogeheten tweede pensioenpijler voor contractuelen.
Als stad Sint-Truiden hebben wij daar al het goede voorbeeld gegeven door sedert twee jaar een zekere spaarpot, vergelijkbaar met het Zilverfonds op federaal niveau, aan te leggen.
Nu is er een Vlaamse richtlijn (bekrachtigd door de Vlaamse regering op 10 december 2009) om jaarlijks minimum 1% van de werkgeversbijdrage op het pensioengerechtigde jaarloon opzij te zetten.
Afhankelijk van de begrotingstoestand hebben wij de intentie om dit percentage op te drijven tot 2% of 3%.

 

 

Tot slot nog enkele dankwoorden:
-
voor de leerkrachten van de Popacademie van de Haspengouwse Academie voor Muziek, Woord en Dans (HAMWD), die deze nieuwjaarsreceptie muzikaal hebben opgeluisterd en directeur Geert Lavreysen;
-
voor de voorzitter en de leden van de koninklijke vriendenkring van het stadspersoneel voor het mee organiseren van deze nieuwjaarsreceptie en aansluitend de fuif. Ook nogmaals proficiat met het 60-jarig bestaan in 2009;
-
voor alle gedecoreerden en gepensioneerden, die we onmiddellijk gaan huldigen.

 

 

Het ga je goed in 2010!

 

 

Een prettige receptie en een geslaagde fuif.