Actueler dan ooit!

‘De boodschap van 11 november is actueler dan ooit.’, aldus burgemeester - federaal volksvertegenwoordiger Ludwig Vandenhove.


‘Gelukkig zijn er nog geen Belgische slachtoffers gevallen bij buitenlandse missies, zoals bijvoorbeeld in Afghanistan, maar in de ons omringende landen worden bij deze traditionele plechtigheid ook en misschien nog meer de er recent gesneuvelden herdacht en wordt het debat geactiveerd of en hoelang daar nog buitenlandse troepen moeten blijven.’

Hieronder vindt u de integrale tekst van de toespraak van Ludwig Vandenhove naar aanleiding van 11 november 2009.

Eerwaarde He(e)r(en) pastoor(s)
Mijnheer de diaken
Mevrouwen en heren voorzitters, vlaggendragers en bestuursleden van de oud-strijdersverenigingen
Heren kolonels, officieren, onder-officieren en andere vertegenwoordigers van de militaire overheid, actief of gepensioneerd
Vertegenwoordigers van de lokale politie Sint-Truiden - Gingelom - Nieuwerkerken, de gewestelijke brandweer Sint-Truiden, het Rode Kruis en de Civiele Bescherming
Mevrouw de directeur, leerkrachten, (groot)ouders en kinderen van de vrije basisschool de Boomhut in Brustem
Muzikanten van de Koninklijke Fanfare Sint-Christina en de Koninklijke Harmonie der Gilde
Collega’s uit de politiek
Geachte aanwezigen
Beste inwoners van Brustem

Op 11 november 1918, na méér dan 4 jaar oorlog, sloten Duitsers, Engelsen en Fransen een wapenstilstand.

De zogeheten ‘Grote Oorlog’ heeft 8,5 miljoen mensenlevens, van vele nationaliteiten, gekost. Ook in die oorlog was multiculturaliteit en interreligie, weliswaar tot op zekere hoogte, al een feit, ook al werd het toen niet echt beseft.

In 4 jaar tijd werd een jonge generatie grotendeels uitgeroeid.
Op wereld - en Europees vlak liet de oorlog diepe sporen na.
Niet alleen werd de kaart van Europa drastisch gewijzigd en ontstonden er vele nieuwe staten in Oost-Europa en in de Baltische Zee, maar vooral werden na de Eerste Wereldoorlog de kiemen gezaaid voor de opkomst van het communisme en het fascisme.

Op 11 november herdenken we symbolisch het einde van de twee wereldoorlogen, maar tezelfdertijd alle oorlogen in de wereld.
Het is een dag geworden, die in het teken staat van de wereldvrede.

Diegenen, die de Tweede Wereldoorlog, gelukkig de laatste die wij gekend hebben, van dichtbij meegemaakt hebben, zijn nu bejaarde, meestal zelfs hoogbejaarde mensen.
Het zijn de 70 en 80-plussers van vandaag.

Daar waar er na de Eerste Wereldoorlog in België vooral een klimaat van nationale eendracht heerste, zorgde de Tweede Wereldoorlog vooral voor tweespalt tussen de Walen en de Vlamingen.
We zouden kunnen zeggen ‘toen is het begonnen’.

De generaties van na de Tweede Wereldoorlog hebben over het algemeen geen besef meer van wat ‘tekort hebben’ is, ook al is er spijtig genoeg een steeds grotere groep, die op en/of onder de armoedegrens leeft, ook bij ons, vaak in onze buurt of omgeving zonder dat we het beseffen en/of weten.
We staan juist daarom misschien te weinig stil bij de welvaart, die we vandaag kennen en die als vanzelfsprekend wordt ervaren.
Een mooi voorbeeld daarvan is de huidige economische crisis, die, laten we eerlijk zijn, de gemiddelde burger niet in haar/zijn dagelijks leven voelt.
Nog maar eens een bewijs van hoe goed we het hebben zonder dat het echt tot ons doordringt.

Die gedachte alleen al is beklemmend. Welvaart en zeker democratie zijn immers nooit vanzelfsprekend en waakzaamheid blijft geboden, misschien meer dan ooit in deze tijden van toenemende individualisering.

De oorlog wordt nu ‘anders’ gevoerd.
Denken we maar aan de vele terreuraanslagen overal in de wereld, de laatste weken en dagen vooral in Pakistan, het nieuwe probleemgebied bij uitstek in de wereld.
Dagelijks worden we via de media geconfronteerd met ontbering en geweld overal in de wereld.

De uitdagingen, ook al door de huidige economische en financiële crisis, waar we voor staan, zijn enorm.

Er moet door innovatie en creativiteit gezocht worden naar oplossingen voor de inkrimping van de grondstofvoorraden en voor het probleem van de opwarming van de aarde.
Van de top in Kopenhagen volgende maand, als opvolger van het zogeheten Kyoto-protocol, wordt heel veel, als u het mij vraagt, teveel verwacht.

Verder stellen we vast dat de Information and Communication Technology (ICT)-maatschappij van vandaag ons ongebreidelde mogelijkheden biedt, maar er ook voor zorgt dat er steeds minder sociaal en menselijk contact is en het individualisme toeneemt.
Vroeger hadden de burgers geen weelde, maar waren ze meer ééndrachtig en socialer.
Het is belangrijk dat hierin naar een nieuw evenwicht wordt gestreefd, onder andere via allerlei buurt- en wijkgerichte initiatieven, zoals wij er heel wat kennen in Sint-Truiden: allerlei buurtactiviteiten via premies in het kader van het buurtactiveringswerk, buurtinfopunten, leefbaarheidsbabbels, postkaarten om de nieuwe buren te leren kennen, kortelings weer de kerstdennen, etc.

Indien we met zijn allen de nodige inspanningen willen leveren, met het besef dat aanpassingen nodig zullen zijn van éénieder van ons, weliswaar volgens ieders draagkracht, solidair verdeeld, kunnen we versterkt uit deze crisis komen.

Wat mij betreft, moeten we wel de rol van de overheid opnieuw versterken. Immers, als er het laatste jaar  één zaak aangetoond is dan is het wel dat de huidige vrije markteconomie, ondanks bijsturingen en sociale correcties, niet gewapend is tegen dit soort crisissen. Tijd dus voor bezinning en een pleidooi voor opnieuw meer democratisch gecontroleerd ingrijpen vanwege de overheid, niet alleen in de banksector, maar ook op andere maatschappelijke terreinen.
En laten we eerlijk zijn: veel is er op dat vlak het laatste jaar nog niet gebeurd.
Misschien op papier en met woorden, maar niet in de praktijk.

Alleen die aanpak, bovendien Europees en internationaal uitgetekend, gezien de OPEN economie en wereld waarin we leven, kan volgens mij vermijden dat de huidige crisis ontspoort zoals dat in de jaren dertig van de vorige eeuw het geval was met uiteindelijk de Tweede Wereldoorlog tot gevolg.

Dit soort plechtigheden blijft meer dan ooit nodig, als was het maar om de slachtoffers te herdenken, die omwille van de democratie, hun idealen en hun vaderland hun leven gelaten hebben.
Zij moeten als het ware voor ons een permanent voorbeeld vormen!

Maar dit soort activiteiten blijft ook nodig, omdat er nog zoveel oorlogen in de wereld zijn, soms onder andere, modernere vormen, zoals het terrorisme en eveneens omdat onze democratie bedreigd wordt, ook al beseffen we dat niet altijd.
Democratie, ons gedacht mogen zeggen, mogen (moeten) gaan stemmen, etc. vinden we zo vanzelfsprekend dat we er niet meer bij stilstaan.
Kijken we maar naar het succes van extreem-rechtse en populistische partijen.

Mijn boodschap is dan ook simpel: wij moeten blijven zoeken naar originele activiteiten om deze gebeurtenissen uit het verleden, in ons geval de twee wereldoorlogen, te linken aan actuele situaties.
Vooral de jeugd moet daarbij betrokken worden.

In Sint-Truiden doen we hiervoor zoveel mogelijk een beroep op scholen, zoals hier in Brustem.
Mij spiegelend aan de traditionele fakkelestafette van onze zusterstad Weert in de maand september, die elk jaar in Sint-Truiden passeert op de weg van Brussel naar de thuisstad, en de jaarlijkse fakkeltocht van de Nationale Strijdersbond (NSB) in de maand oktober, die een aantal monumenten aandoet in Gingelom, Heers en Sint-Truiden, heb ik vorig jaar een nieuw initiatief aangekondigd, waarbij op één dag zoveel mogelijk monumenten in de talrijke deelgemeenten van Sint-Truiden zouden aangedaan worden door leerlingen van de er gevestigde (dorsps)scholen, soldaten van de Koninklijke School voor Onderofficieren (KSOO) te Saffraanberg en vertegenwoordigers van de oudstrijdersverenigingen.
Gisteren was het zover en ik kan nu al spreken van een geslaagd initiatief dat, na evaluatie, een jaarlijkse traditie moet worden.
Alle gesneuvelden van Sint-Truiden, ook die van de deelgemeenten, verdienen dezelfde eer.
Vroeger werden die oorlogsmonumenten in het beste geval door enkele personen aangedaan.
Bedankt aan iedereen, die hieraan meegewerkt heeft.
In het bijzonder dank aan de soldaten, die van oorlogsmonument tot oorlogsmonument gelopen hebben.

Vanavond is er nog een activiteit voor de dorpen Engelsmanshoven, Gelinden, Gelmen en Groot -Gelmen, op initiatief van schepen
Filip Moers/>.

Wij gedenken vandaag in het bijzonder de Belgische gesneuvelden van beide wereldoorlogen. In andere West-Europese landen is dit ook zo, maar gaat er minimum of zelfs meer aandacht naar recent gesneuvelden, bijvoorbeeld in de oorlog in Afghanistan.
Ik hoop dat het zo blijft, dat er geen Belgische slachtoffers vallen in Afghanistan, maar het had evenzo gekund, zoals onder andere in Frankrijk, Groot-Brittannië of Nederland, dat deze herdenking in het teken stond van recente oorlogsslachtoffers.
Zonder mij uit te spreken over de opportuniteit van de huidige oorlog in Afghanistan wil ik hiermee nog maar eens aangeven hoe actueel herdenkingsplechtigheden als deze zijn.

Tot slot wil ik iedereen bedanken, die heeft bijgedragen aan deze plechtigheid en wil ik u van harte uitnodigen op de traditionele receptie.