"15 november 2008: een bezinningsmoment!?"

Dat zei burgemeester - federaal volksvertegenwoordiger
Ludwig Vandenhove/> naar aanleiding van ‘Koningsfeest’.
Hij riep op tot voldoende gezond politiek verstand zodanig dat de huidige dialoog van gemeenschap tot gemeenschap resultaten zou opleveren en ons land uit de huidige politieke impasse zou kunnen halen.


Hieronder vindt u integraal de toespraak van burgemeester - federaal volksvertegenwoordiger
Ludwig Vandenhove/>.

Eerwaarde heer deken
Heren diakens
Voorzitters, vlaggendragers en leden van de vaderlandslievende verenigingen
Vertegenwoordigers van de rechterlijke macht
Kolonels, officieren, onder-officieren en andere vertegenwoordigers van de militaire overheid
Afgevaardigden van de federale politie en de lokale politie Sint-Truiden - Gingelom - Nieuwerkerken de Gewestelijke brandweer Sint-Truiden, de Civiele Bescherming en het Rode Kruis
Leden van het Koninklijk Stedelijk Feestcomité Sint-Truiden
Collega’s uit de politiek
Geachte genodigden
Dames en heren
Beste vrienden

Vandaag vieren we het ‘Koningsfeest’, vroeger het ‘Feest van de Dynastie’ genoemd.

Vooreerst wil ik eerwaarde heer deken, de heren diakens, de orgelist en het zangkoor danken voor het stijlvol Te Deum.

Even een woordje uitleg over het ontstaan van deze feestdag.

15 november is de feestdag van de Heilige Leopold de Goede.
In 1866 wou Koning Leopold II zijn naamdag wat luister bijzetten en zou 15 november van dan af het feest van het koningsschap heten.
Na Koning Leopold II volgt Koning Albert I en verhuist het feest naar 26 november, naamdag van de heilige Albert van Haigerloch. Nadat het feest van het koningsschap enkele keren van datum wisselt, beklimt Leopold III de troon en wordt het feest terug op 15 november gevierd.
Toen Koning Boudewijn I in 1951 Koning werd, behield hij deze datum als koningsfeest.

Gezien de actuele politieke situatie in België en de discussie over de toekomstige rol van de Koning, is 15 november meer dan ooit een ‘bezinningsmoment’.

Bijna anderhalf jaar na de parlementsverkiezingen hebben we weliswaar een federale regering of wat daar, volgens sommige politieke waarnemers, moet voor doorgaan en is er de dialoog van gemeenschap tot gemeenschap, waar het erg stil rond is.
Op zich is dat positief nieuws, want een eventuele verdere staatshervorming wordt beter niet uitgewerkt, laat staan uitgevochten, in de media, hoe spijtig die laatste dat ook zullen vinden.

De Koning heeft het laatste jaar zelf heel wat initiatief aan de dag gelegd naar aanleiding van de politieke crisis in ons land.
Volgens sommigen, vooral grondwetsspecialisten, zelfs te actief.

Wat mij betreft, niet. De Koning dient immers te trachten om de standpunten van de 3 gewesten en de 3 taalgemeenschappen met elkaar te verzoenen.
Als staatshoofd moet hij vanuit zijn grondwettelijke rol de eenheid tussen alle Belgen verzekeren en die eenheid handhaven om het voortbestaan van het koninkrijk te waarborgen.

De Koning vervult dus momenteel zijn politieke rol meer dan ooit.
Op grond van deze functie kan de Koning invloed uitoefenen op de politieke hoofdrolspelers.
Zijn optreden moet worden gezien in een sfeer van continuïteit, in het belang van het land.

De Koning is ook opperbevelhebber van de strijdkrachten, bemiddelaar bij ministers in naam van individuele onderdanen, die op hem een beroep doen, en verleent audiënties aan Belgische en buitenlandse personaliteiten.

Tijdens zijn buitenlandse beleefdheids- of vriendschapsbezoeken draagt hij tevens samen met de Koningin het positieve imago van België uit, zoals onlangs nog in India.

In eigen land legt het Koningspaar eveneens regelmatig bezoeken af waar zij verdienstelijke personen of mensen met bepaalde verwezenlijkingen ontmoeten.

De Koning en de Koningin verlenen tot slot gunsten aan groeperingen, zoals de titel ‘Koninklijke’ aan verenigingen, die 50 jaar onafgebroken bestaan, het brevet van ‘Gebrevetteerd Hofleverancier’, enz…

Om het kort te formuleren, mogen we stellen dat de Koning het symbool is van de eenheid en de instandhouding van de natie en tevens een bemiddelaar in het politieke veld.

Naar aanleiding van de huidige moeilijke politieke situatie in België, druk ik de wens uit dat er in Brussel, Wallonië en Vlaanderen nog voldoende politici met gezond verstand zijn, die de echte problemen van de mensen laten voorgaan op symbooldossiers en die voldoende politieke verantwoordelijkheid aan de dag leggen om tot een nieuwe staatshervorming te komen, waarin de 3 gewesten en de 3 taalgemeenschappen zich kunnen terugvinden.

Het feit dat vertegenwoordigers van gewesten en taalgemeenschappen in België altijd met elkaar gepraat hebben en via discussie en overleg oplossingen gezocht hebben, heeft er precies voor gezorgd dat wij, in tegenstelling tot heel wat andere landen, geweld hebben kunnen vermijden. Ik hoop dat dit ook morgen nog zo zal zijn, want in de huidige situatie is het voldoende dat de één of andere extremist iets onderneemt opdat heel ons model op de helling zou kunnen komen te staan.



In het buitenland denken ze dat we hier in België echt lijfelijk aan het vechten zijn.
Toen ik deze week in mijn functie als voorzitter van de commissie voor de Landsverdediging in de Kamer van Volksvertegenwoordigers een ruime buitenlandse delegatie moest ontvangen werd die vraag bijvoorbeeld openlijk gesteld door een afgevaardigde van Rusland.

Laten we toch praten met elkaar, samen oplossingen proberen te vinden in plaats van elkaar voor voldongen feiten te plaatsen.
In een Europa dat steeds groter wordt, is praten en samenwerken met andere landen en volkeren meer dan ooit aan de orde. Dan moet dit zeker toch ook kunnen tussen Brusselaars, Walen en Vlamingen.
Of: 'Wat veraf kan, moet dichtbij toch ook kunnen'.

Brusselaars, Walen en Vlamingen moeten elkaar opnieuw leren kennen, misschien zelfs leren 'ontdekken'.
Hoe kan dit beter dan met elkaar te praten, met mekaar om te gaan?
Als stad Sint-Truiden nemen we in die zin al heel wat initiatieven: er is onder andere de samenwerking met de gemeenten Borgworm en Gingelom en onlangs was er nog het Waalsfeest.
Door dit soort initiatieven op het niveau van de mensen zelf, zullen ze merken dat er veel meer is dat ons bindt, dan dat ons scheidt.
En dit is geen nostalgie of symboliek, maar in de huidige omstandigheden een heel zakelijk voorstel. Bovendien biedt het ook economische voordelen. Denken we bijvoorbeeld maar aan de vele Walen, die in Sint-Truiden komen winkelen en/of de horeca aandoen.

Ik wil eindigen met een bericht voor de vaderlandslievende verenigingen.
De meeste leden worden stilaan te oud voor de veeleisende taken, die het bestuur van een vereniging vergt.

Het stadsbestuur verleent nu al een belangrijke ondersteuning bij onder andere het verzenden van de briefwisseling, het organiseren van sommige plechtigheden, enz… .
Wij zullen dit vanuit de stad Sint-Truiden blijven doen en die inspanningen zelfs nog opdrijven.

Er bestaan al een tijdje plannen voor het oprichten van een Nationaal Secretariaat voor de oud-strijdersverenigingen. Ik zal dan ook vanuit mijn functie als voorzitter van de commissie voor de Landsverdediging in de Kamer van Volksvertegenwoordigers niet nalaten om aan te blijven dringen dat dit Nationaal Secretariaat er zo spoedig mogelijk komt, zodat een groot deel van de huidige administratieve problemen van de nationale verenigingen kan worden opgelost.
De huidige minister van Defensie is daar wel niet voor. Nochtans vind ik dat een minister van Defensie ook een beetje minister van Vrede moet zijn.

Nu nodig ik u allen uit om samen met mij te toosten op Zijne Majesteit de Koning en Hare Majesteit de Koningin, de Koninklijke Familie, op België en zijn gewesten en taalgemeenschappen, op onze magistraten, onze openbare instellingen, onze gezagsdragers en onze ambtenaren.

Leve de Koning
Leve de Koningin
Leve België
Leve Sint-Truiden